'

Βρέθηκα στην απότομη πλαγιά, νύχτα ακόμη
έχοντας μέρες στο μυαλό, γλυκό βασανιστήρι,
τρέχει μέσα στη σκέψη μου σε κάθε παραδρόμι
"Το ποίημα είν' ο Θάνατος" της Βάλιας της Τσακίρη...

Βγαίνουν οι στίχοι από κει, ..πετάγονται από πίσω...,
πέφτουν, πηδούν και χάνονται, ξαναγυρνούν σε μέ...,
με καρτερούνε πιο ψηλά στο γρανιτένιο γείσο
πετούν, παίζουν και κρύβονται στον ουρανό-φιμέ...

Βγαίνω απά' στην κορυφή, το φως με συναντάει
μ' ασημογκριζοσύννεφα τρεχάτους ταξιδιώτες,
καβάλα στου γοργάνεμου την πλάτη που ζητάει
ν' ακούσει τ' άστρα να μιλούν για τον παλμό της νιότης...

Κι ωσάν το αρτεσιανό, νάμα της πεδιάδας
που εκρήγνυται σαν τ' ακουμπά τ' ατσάλινο τρυπάνι,
χύθηκαν από μέσα μου της φουντωμένης δάδας
οι στίχοι και απήγγειλα, στου όρους τη λεκάνη... !!


=======================================

"Το ποίημα είναι διάττοντας, στη σύντομη τροχιά μου...
Ποτάμι που βαφτίζομαι, Πρόδρομος και Χριστός...
Στο μέσα μου στερέωμα, φωνή βραχνή, τραχιά μου...
Στις χίλιες μου κερκόπορτες, αητός βυζαντινός...

Το ποίημα είναι θάλασσα νεκρή που μέσα λάμνω...
Σμέρνα που τρώει τα σπλάχνα μου, γλυκά να αιμμοραγώ...
Καπνός απ' τον καιόμενο, της ερημιάς μου θάμνο...
Θρόϊσμα απ' των αισθήσεων μου, την άχραντη Φηγό...

Το ποίημα είναι το πουλί, μες το θολό καθρέφτη,
που κρώζει πάνω απ' τ' άψυχο κουφάρι μου τ' οκνό.
Είναι ο βουβός Αρχάγγελος, πού 'ρχεται σαν τον κλέφτη,
ν' ανάψει στα σκοτάδια μου, του Πάθους το φανό...

Το ποίημα είν΄ο θάνατος, γλυκά που δρεπανίζει,
τα μέλλοντά μου, τ' άγνωρα, τ' αγέννητα, όσα ζουν...
Ο πληγωμένος Νάρκισσος, στο μάτι μου, που ανθίζει,
όταν οι λέξεις, όμορφα, στην πένα μου υπακούν'...

Το ποίημα είναι ο έφηβος, με του ξανθούς βοστρύχους,
που λούζεται στου πόθου μου το αίμα τ' αχνιστό...
Το μέθυσό μου λίκνισμα, στου Σύμπαντος τους ήχους...
Τ' αηδόνι στο λαρύγγι μου, το μπάσο, το τρελό... "

. (της Βάλιας Τσακίρη)

=====================================

Κι αφού το Αριστούργημα, απήγγειλα και βρήκα
γαλήνη και ησυχασμό, κάθησα οκλαδόν...
Κι έγραψα πάνω στο ρυθμό, πού 'δωσε η πιτσιρίκα
στίχους-αδέρφια με αυτούς, γοργά κι αστραπηδόν...

................................................

Το ποίημα είναι χείμαρρος, τρελή ανησυχιά μου,
τ' άλφα και το ωμέγα μου, της μάνας ο μαστός...
Κατηφοριά-βοήθημα, στην ισχυρή ραχιά μου
είδωλο στον καθρέφτη μου, ...εγώ είμαι φτυστός...

Το ποίημα είναι το παιδί, που με το νού μου κάμνω,
νησάκι του απόκοσμου, που μόνος ναυαγώ,
μύθος που ιστόραε ο παππούς, καθόμενος στο σκάμνο,
η αίσθηση της θάλασσας στο γέρο πλοηγό...

Το ποίημα είναι η ψιχαλιά, στους λόφους όταν πέφτει,
το χιόνι, το ανέγγιχτο, στα ορεινά πυκνό...
Είναι ο Βοριάς, ο άνεμος, που η κορφή τον γεύτη...
Τ' αστραπογκρίζο το πετσί, του βράχου το ρικνό...

Το ποίημα είναι ο φανός, π' τα σκοτεινά αγγίζει,
διαβόλοι το πεθύμησαν, άγγελοι το κρατούν,
ψυχές και σάρκινα κορμιά, με μιάς γκρεμοτσακίζει,
τάχαμ το περιφρόνησαν, λαθραία το ποθούν...

Το ποίημα είναι όρυγμα, γιομάτο στιχορύχους,
που βγάνουν τ' ακατέργαστο, μάλαμα θαυμαστό...
Η λάβα μες το αίμα μου, η κρουσταλλιά του ψύχους,
διαμάντι ακατέργαστο, που στην ψυχή βαστώ...


.

Προβολές: 46

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 15 Ιούλιος 2010 στις 22:30
'

"Το ποίημα είν΄ο Θάνατος"
της Βάλιας της Τσακίρη,
γίνει γραφή αθάνατος
είν' του Θεού ψαλτήρι...

.
Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 15 Ιούλιος 2010 στις 22:52

Δες τι ξαναθυμήθηκα τώρα! Με όλη μου τη ψυχή

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 15 Ιούλιος 2010 στις 22:57

Και για πολλούς λόγους

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 15 Ιούλιος 2010 στις 23:02
Τα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ισάξια αυτών της Βάλιας!!!!

Δεν ξέρω πώς να δείξω τον ενθουσιασμό μου!
Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 15 Ιούλιος 2010 στις 23:07
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

στιχοπλάστη δεν ξέρω τι να πω

αυτό το αλισβερίσι είναι που με ενθουσιάζει
αυτό που ένοιωσες διαβάζοντας την Βάλια αξίζει όσο τίποτα...

και το αποτέλεσμα κι αυτό αξίας
Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 15 Ιούλιος 2010 στις 23:07
υποκλίνομαι κι εγώ με τη σειρά μου
Σχόλιο από τον/την ELPIDA στις 16 Ιούλιος 2010 στις 0:43

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 16 Ιούλιος 2010 στις 10:18
Στις μεταμορφώσεις σύρθηκα
Δικές σου μαγεμένες
Άλλοτε ανατρίχιαζα κι άλλοτε τρελός
Χορός σου με ανέβαζε
Λες κι ήσουνα Θεός!!!!!!

Την τρελή μου καλημέρα.
Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 16 Ιούλιος 2010 στις 15:14
Η εμπνευση πανω στην εμπνευση!!!
Αριστουργηματα και τα δυο!!!
Καλο απογευμα
Σχόλιο από τον/την γκατλούλα στις 16 Ιούλιος 2010 στις 16:15
Είναι όλα τεφαρίκια
και σας βγάζω τα πηλήκια

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά

Στατιστικά ιστοσελίδας


Βίντεο

Σήμα

Γίνεται φόρτωση...

Φόρουμ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

Η Ποίησή μου

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

ἡ κατάρα τῆς Ἀθηνᾶς

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις

μαζὺ μὲ τὴν ἐπάνοδό μου, αὐτό

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση

© 2024   Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης

SEO Services