Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΤΟ ΒΑΡΟΣ

-τι έχεις απόψε Κώστα μου?

-τι νάχω Δάφνη μου?

-μα βλέπω το μαξιλάρι σου γιομάτο ελιές !

-ήτανε ώριμες και πέσανε, μη το ψάχνεις!

-σε νοιώθω καλέ μου, πες μου όμως τί σε απασχολεί?

-να μωρέ, εκείνη η εξεταστική που δεν με κάλεσαν..

-αφού δεν σε κάλεσαν, γιατί ξαγρυπνάς?

-όμως νοιώθω βάρος στη συνείδηση μου !

- οι Πρωθυπουργοί δεν έχουνε βάρος, το μεταβιβάζουνε στους υπουργούς

-μα και οι υπουργοί δεν έχουνε βάρος

-σωστά, αφού το μεταβιβάζουν στους υφυπουργούς

-αλλά ούτε και οι υφυπουργοί έχουνε βάρος

-μα αφού όλα παραγράφονται..

-έχεις δίκιο Δάφνη μου, στα τελικά ουδείς έχει το βάρος

-είδες που άδικα ξαγρυπνάς?

-όμως κάποιος θα πρέπει να το σηκώσει !

-φυσικά και θα πρέπει, το ρωτάς?

-για πες μου Δάφνη μου, ο κηπουρός μας δουλεύει ακόμα?

-μα και βέβαια δουλεύει Ελαιώνα μου!

-μ εκείνο το καρότσι που κουβάλαγε τις κοπριές?

-με το ίδιο, εδώ και 40 χρόνια!

-και αντέχει ακόμα?

-αν αντέχει λέει !

-επιτέλους, θα μπορώ να κοιμηθώ χωρίς βάρος στην συνείδηση μου

-μα πως έγινε αυτό το ξαφνικό φραπελιά μου ?

-βρήκα εκείνον που θα σηκώσει το βάρος !

Μαράκος