ΣΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ ΤΟ ΠΕΠΛΟ

[zaku]

Ένα Μπουκέτο η ζωή από μικρές χαρές
που βγάζει άρωμα βαρύ σαν δάκρυ από πεύκο
κι είναι φορές που λύγισα και είπα δεν αντέχω
μες στου βοριά γεννήθηκα τις άπειρες ριπές .

Και φύλαξα μια εύθραυστη ψυχή από γυαλί
μακριά από φώτα λαμπερά κι ανούσιες ρεκλάμες
με όνειρα στα σκοτεινά θλιμμένους επιβάτες
να ταξιδεύουν στοργικά την νύχτα στο κορμί .

Τώρα μου μένεις μόνο εσύ να λες ότι σε θέλω
μ ένα χαμόγελο πλατύ σαν δάνειο απ το χθες
πάντα μου χάριζες εσύ τις πιο γλυκιές στιγμές
στο σώμα σου περπάτησα στης άνοιξης το πέπλο

Είναι ωραία η άνοιξη και δεν μας απαρνιέται
η φύση ξεδιπλώνεται κι ο έρωτας γεννιέται
και ζωντανεύει το κορμί σαν κύμα αγριεύει
λόγια που δεν ειπώθηκαν ν ακούσει πια γυρεύει

Έλα και γίνε μια φωτιά βάλσαμο στην πληγή μου
και χάρισε μου δυο φιλιά νυχτερινούς αντάρτες
και κάνε με να γεννηθώ ξανά μες απ τις στάχτες
να χω φτερά του φοίνικα στολίδι στο κορμί μου

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Εξαιρετικο!!!
καλησπερα

[Αννέτα]

Και τα δύο πολύ όμορφα!!!

[Ειρήνη]

Ένα μπουκέτο!!!

[ermioni]

Πανέμορφο!!!