Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΞΕΧΩΡΙΖΕΣ

Επτά χρόνια η προσμονή της ελπίδας μου
κι άλλα τόσα ν'αναγνωρίσω τη μορφή σου,
ανάμεσα σε ανεξήγητες σοφίες και θαύματα.
Κάτω από ρίζες που ποτέ μου δεν έψαχνα.

Και κάπου εκεί σε συνάντησα.Στη βάση του δέντρου,
που σαν περαστικός στάθηκες λίγο για να παίξεις,
με το χώμα.Στ'ασπόνδυλα να δώσεις κάποια δομή,
αιώνες στα πλατάνια και αρμονία στα νερά...

Ύστερα έφυγες.Μπλέχτηκες με τους ανθρώπους.
Σε βάλαν στο σπίτι τους και είπαν πως εκεί ανήκεις.
Εκεί βρισκόμουν κι εγώ τυχαία,μα σαν να σε περίμενα...
και είχαμε όλοι ίδια όψη,μα εσύ απόκοσμα ξεχώριζες.

Μια ομορφιά με χρώματα σπάνια.Αλλιώτικα έμοιαζαν.
Έλεγες πως εγώ τα έφτιαξα μα πάντα έκανες λάθος,
ενώ έβλεπες πως αυτόνομα ζωγράφιζαν το φόντο σου
κι εγώ θαύμαζα τα λάθη εκείνα,γιατί ήταν ελεύθερα !

Από τότε σε βρίσκω κάθε που ταξίδι πάω να κάνω
και σ'ακούω.Σου μιλάω χωρίς να λέω τ'όνομά σου.
Μονάχα το βλέπω στις ταμπέλες με μικρά γράμματα,
κόκκινα σαν το κοινό αίμα που ποτέ μου δεν πρόσεξα

και συχνά χάνομαι σε δρόμους ξένους και δύσβατους,
όμως δε φοβάμαι,γιατί ξέρω πως όπου πάω θα'σαι κεί,
κρατώντας ένα χάρτη,θα προσμένεις την ώρα να σκιστεί.
...να δούμε κάποιον προορισμό που αυτόματα θα ξεχαστεί !

Προβολές: 49

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την ΚΟΝΤΙ ΔΟΝΑΡΑ ΝΤΙΝΑ στις 16 Φεβρουάριος 2010 στις 13:27: ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ.....

Σχόλιο από τον/την ΚΛΕΑΡΧΟΣ στις 16 Φεβρουάριος 2010 στις 19:11: Και κάπου εκεί σε συνάντησα.Στη βάση του δέντρου,
που σαν περαστικός στάθηκες λίγο για να παίξεις,
με το χώμα.Στ'ασπόνδυλα να δώσεις κάποια δομή,
αιώνες στα πλατάνια και αρμονία στα νερά...

Ξεχωριστή η γραφή σου σαν παλιό κόκκινο κρασί!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την marakos στις 16 Φεβρουάριος 2010 στις 20:27: ωραίο!!

Σχόλιο από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 17 Φεβρουάριος 2010 στις 8:25: κρατώντας ένα χάρτη,θα προσμένεις την ώρα να σκιστεί.
...να δούμε κάποιον προορισμό που αυτόματα θα ξεχαστεί !

Δυνατή γραφή!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 17 Φεβρουάριος 2010 στις 13:04

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 18 Φεβρουάριος 2010 στις 20:16: ένα όμορφο ποίημα και πολλοί καλές αναλύσεις,
έτσι το κατάλαβα και το ένιωσα καλύτερα.

Μπράβο σας!!!

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 25 Φεβρουάριος 2010 στις 18:23: και συχνά χάνομαι σε δρόμους ξένους και δύσβατους,
όμως δε φοβάμαι,γιατί ξέρω πως όπου πάω θα'σαι κεί,
κρατώντας ένα χάρτη,θα προσμένεις την ώρα να σκιστεί.
...να δούμε κάποιον προορισμό που αυτόματα θα ξεχαστεί !

Υπέροχο ποίημα JOE.C
Έχασα που δεν το είχα διαβάσει μέχρι τώρα
Είναι όμορφο και πλούσιο.
Γενάει συναισθήματα δευτέρου επιπέδου
Δηλαδή όχι με αυτά που λέει αλλά και
με το κλίμα που δημιουργεί καθώς και
με την ηθελημένη ασάφειά του που
το απελευθερώνει από το συγκεκριμένο

Καλό απόγευμα