To σύννεφο στα μάτια του Λέοναρντ Κοέν

[Ιωσήφ Πελαγινός]

To σύννεφο στα μάτια του Λέοναρντ Κοέν

To σύννεφο στα μάτια του Lέοναρντ Kοέν

( . . . γράφτηκε με αφορμή μια αναφορά κάποιας κυριακάτικης εφημερίδας, στον εξαίσιο ποιητή-τραγουδοποιό με τη θαμπή φωνή ! Στον ισόβιο καταθλιπτικό που γιατρευόταν με ποιήματα, όμορφες γυναίκες και κόκκινο κρασί . . .)

Είμαι ένα γκρίζο σύννεφο, στα μάτια του Κοέν . . .
Της θλίψης του τον βουερό, ποτίζω καταρράχτη,
βαθιά μες στο λαρύγγι του, ν' ανθίζει το μηδέν,
να σκίζει τη σιωπή, η θαμπή φωνή του, σαν τ' αδράχτι !
.......................................................................................
Κρασί του πάθους δυνατό, στη φλέβα την τρελή,
του Ονείρου μελαγχολικοί άγγελοι στα μαλλιά του,
στου τροβαδούρου του βραχνού, το σκοτεινό κελί,
να πά' να ρίχνετε νερό, ν' ανθούν τα θαύματά του !
.........................................................................................
Είμαι ένα γκρίζο σύννεφο, στα μάτια του Κοέν . . .
Τις νύχτες χώνομαι κρυφά, απ' το δεξί ριζάφτι,
να σβήσω τις πικρές φωτιές, που το μυαλό του καίν'
κι αφήνουν πίσω ποιήματα, τραγούδια κι άσπρη στάχτη !
..........................................................................................
Λύρα του Απόλλωνα χρυσή, στον Όλυμπο ψηλά,
κι εσείς γυναίκες όμορφες, που αγάπησε με πάθος,
μες στου θλιμμένου ποιητή, κουρνιάστε, σαν πουλιά,
στης ραγισμένης του φωνής, τ' απύθμενο το βάθος !

Κουρνιάστε, σαν γλυκόλαλα του δειλινού πουλιά,
στο σαπισμένο, το γειρτό, της θλίψης του κατάρτι,
τώρα που αργά και σιωπηλά -παλιό σκαρί- αρχινά,
στ' αγύριστο το πέλαγος, ταξίδι δίχως χάρτη !
............................................................................................
Ακούστε τον που τραγουδά,
βραχνά, απόκοσμα κι αργά :
- Οh ! "Sisters of Mercy" , "Suzanne",
please, don't forget me , " I' m your man" ! ! !
.............................................................................................
Είμαι ένα γκρίζο σύννεφο, στα μάτια του Κοέν . . .

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

 

Ωραιότατη μέθη ...

καταμεσήμερο

κι ας μη χωρά η στοά

στης νότας το βασίλειο

αρκεί που βοά γλυκά!!!

Στ` αγύριστό της πέλαγο

ομίχλης συντροφιά

μια πάω ψηλά κι αισθάνομαι

μια λούζω το σεβντά...

 

Καλό σου μεσημέρι!

 

 

[ΚΛΕΑΡΧΟΣ]

Aυτός είναι ο Leonard KOEHN.....που έλεγε και λέει υπέροχα πράγματα με μια ηρεμία που σε μαγνητίζει...