Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Στου ορίζοντα την άκρη 5

.....Συνέχεια

Χαθήκαν τα στερνά βουνά κι αρχίζει να νυχτώνει

ολονυχτίς στο πέλαγος και η πατρίδα πίσω

ο τιμονιέρης σταθερά κρατάει το τιμόνι

και μια φωνή στη σκέψη μου ρωτά αν θα γυρίσω.

Ναί, θα γυρίσω βέβαια αλλά δεν ξέρω πότε

ούτε το βάζω για σκοπό και τάμα της ζωής μου,

εάν το φέρουν οι στιγμές θ' αποφασίσω τότε

με τις συνθήκες πάντοτε και με τη θέλησή μου

Το τσούρμο αλλοπρόσαλλο σε τούτο το καράβι

είν' επισκέπτες κι έμποροι που σ' άλλες χώρες πάνε,

οι μετανάστες είμαστε ένα μικρό κοπάδι

που πάνω στο κατάστρωμα συνέχεια τριγυρνάμε.

Μια Λιβανέζα μελαμψή την σκέψη μου τραβάει

και την αφήνει να χυθεί στο όμορφό της σώμα

εκείνη το κατάλαβε και μου χαμογελάει

αν και παιδί μου φαίνεται με δεκαπέντε χρόνια

βαδίζω στο κατάστρωμα κι αυτή ακολουθάει,

όπου πηγαίνω έρχεται και μ' έχει συγκινήσει

σαν κάτι θέλει να μου πει αλλά δεν μου μιλάει

εμπόδιο οι γλώσσες μας και πώς να μου μιλήσει;

σκοπό δεν έχω βέβαια για να μπλεχτώ μαζί της

και ούτε θα την ξαναδώ μετά την Ιταλία

δεν ξέρω τί περίμενε με την επιμονή της

ίσως να μην το ήξερε πως πάω Βραζιλία.

Σαν φτάσαμε στη Νάπολη κατάλαβε πως φεύγω,

ήρθε κοντά μου στάθηκε, στα μάτια την κοιτάω,

της έδωσα το χέρι μου μα τί να πω, δεν ξέρω

και κείνη το κατάλαβε πως αποχαιρετάω.

Μου φάνηκε πως δάκρυσε. Φτωχό μου κοριτσάκι

με σένα τώρα άρχισε ο πόθος τα καψόνια

μα το μικρό σου όμορφο, αθώο προσωπάκι

πολλά θα δει χαμόγελα καθώς περνούν τα χρόνια.

Έσκυψα και της έδωσα φιλί στο μέτωπό της

μια που δεν νόμισα σωστό τα χείλη της ν' αγγίξω

γιατί φιλί στα χείλη της, ίσως στο λογισμό της

να 'έμοιαζε υπόσχεση πως θα ξαναγυρίσω.

Συνεχίζεται...

ΙΩΝΙΑ Το πλοίο αναχώρησης

Προβολές: 22

Σχόλιο από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 31 Οκτώβριος 2010 στις 13:46: εξαιρετική ποιητική... έκθεση!

Σχόλιο από τον/την Αννέτα στις 31 Οκτώβριος 2010 στις 16:31: Συναρπαστικότατο!!!

καλησπέρα

Σχόλιο από τον/την ELPIDA στις 31 Οκτώβριος 2010 στις 20:01: Έσκυψα και της έδωσα φιλί στο μέτωπό της
μια που δεν νόμισα σωστό τα χείλη της ν' αγγίξω
γιατί φιλί στα χείλη της, ίσως στο λογισμό της
να 'έμοιαζε υπόσχεση πως θα ξαναγυρίσω.