Οι Δάσκαλοι
Του Γιάννη Ποταμιάνου
Δάσκαλοι Προμηθείς
Κάθε βράδυ τάπητες υφαίνουμε,
Με ανεκπλήρωτα όνειρα
και τις στερήσεις μας
Κάθε πρωί τουφεκίζουμε τα όνειρά μας
Με την πλάτη στημένα στον μαυροπίνακα
Χρόνια ατέλειωτα στο ίδιο μονοπάτι
Με επιμονή χελιδονιού
Φωλιές χτίζουμε με λέξεις
Με ουσιαστικά, ρήματα και επιρρήματα
Κεντάμε με υπομονή, αράχνης
Συναρτήσεις και εξισώσεις
Εργαλεία κέρδους
Ανταλλάξιμα
Σε ελεύθερες αγορές
Σε σκλαβοπάζαρα ανθρώπων
Σε αρένες πάλης για μια θέση εργασίας
Δάσκαλοι Δεσμώτες
Στον Καύκασο της αδιαφορίας
Κουβαλάμε το σταυρό της ανίας
Ώρα την ώρα σβήνοντας λάμψεις
Στα μάτια των παιδιών
Δεσμώτες βιβλίων
Πρέσες παραμόρφωσης νέων ψυχών
Που διδάσκουν για τον άνθρωπο
Σκοτώνοντας τον ανθρωπισμό
Που διδάσκουν την ιστορία
Δικαιώνοντας τους κατακτητές
Που διδάσκουν την δικαιοσύνη
Δικαιώνοντας τους εκμεταλλευτές
Που διδάσκουν πίστη στο δίκαιο
που την αδικία δικαιώνει
Που διδάσκουν το κώνειο να πίνεται,
αδιαμαρτύρητα
Προβάλλοντας ως αρετή, την υποταγή
Στων ισχυρών την τάξη
Όμως εσύ νεολαίε, μάθαινε
Όχι αυτά που διδάσκουμε
Αλλά αυτά που υπονοούμε
Να ψάχνεις πίσω από τις γραμμές
Ανάμεσα στις γραμμές
Για κρυφούς σπόρους, αμφισβήτησης
Να ψάχνεις στις παρυφές των μύθων
Τα μονοπάτια των κρυφών νοημάτων
Μόνο έτσι το σχολείο, όπλο σου θα κάνεις
Όμως εσύ νεολαίε, μάθαινε
Να ψάχνεις πίσω από τα λόγια μας
Στη μελαγχολία των ματιών μας
Στους χτύπους της καρδιάς μας
Μόνο έτσι το δάσκαλο θα νοιώσεις, σύντροφο σου
Τις αλήθειες ξεχώριζε σαν μανιτάρια
Για να μην σε καταπιεί το ψέμα
Το μυαλό σου ακόνιζε στης δικαιοσύνης τον καημό
Κάντο στιλέτο ανατροπής,
Καρφί στο κορμί της αλλοτρίωσης
Λόγχη αμφισβήτησης, Ρωμαίου
Για να τρέξει νερό και αίμα
Από το πλευρό της σταυρωμένης κοινωνίας
Που θα ποτίσει σπόρους νέων ιδεών
Και αλήθειες που θα τις τραγουδάνε
Νέα χαρούμενα τραγούδια.
3 Ιουλίου 2009
Γιάννης Ποταμιάνος
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά