Τινάζω απ τα χείλη μου στις λέξεις
Και τις μαζεύω όλες πάνω στο χαρτί
Μα είναι λες φίλε και ΄χω ανασάνει
Και ανασάνει όλους τους καημούς μαζί

Ο χρόνος βιαστικά όλο με καπνίζει
Και σαν τσιγάρο με πετάει μακριά
Η άσπρη πέτσα μου έχει αρχίσει και μαυρίζει
Λες κι ΄μια Διάολος που άρπαξα φωτιά

Ο πρώτος πόνος μου ,ο δεύτερος κι τρίτος
Μοιάζουν πουστράκια που γαμιούνται μια ζωή
Επάνω στο κορμί μου κάνουν πιάτσα
Και σταχτή κάνουν κάθε μέρα τη ψυχή

Προβολές: 24

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 16 Δεκέμβριος 2009 στις 10:36
Καλοοο!!!
Σχόλιο από τον/την M alive s στις 16 Δεκέμβριος 2009 στις 15:00
Διαρκής πόνος ανασκαλεύει στάχτες.
Αναζωπυρώνει φλόγες.
Σχόλιο από τον/την ΕΦΗ -efrosiba στις 16 Δεκέμβριος 2009 στις 15:49
Ετσι ακριβώς!!!

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά

Στατιστικά ιστοσελίδας


Βίντεο

Σήμα

Γίνεται φόρτωση...

Φόρουμ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

Η Ποίησή μου

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

ἡ κατάρα τῆς Ἀθηνᾶς

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις

μαζὺ μὲ τὴν ἐπάνοδό μου, αὐτό

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση

© 2024   Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης

SEO Services