Ο γρύλλος

[το σπίτι στο ποτάμι]

Νιότη μου αμφισβητούμενη
γήρας μου επερχόμενο
ζωή μου απολογούμενη
μυαλό μου εξεγειρόμενο,

ενστικτωδώς πορεύτηκα
αρρώστησα γιατρεύτηκα
έψαξα μα δεν μ' έψαξαν
έγινα αμνός και μ' έσφαξαν.
...........................................
Τα όνειρά μου τα 'κανα
στίχους γιατί θα τα 'χανα.
Σαν γρύλλος τα τραγούδησα
ποτέ μου δεν τα πούλησα.
............................................
Νιότη μου σκόνη στ' άπειρο
όλοι με βγάλαν' άκυρο
στα σκότη μου ταξίδεψα
πόνεσα μα γαλήνεψα.

Εγώ, του απείρου μόριο,
αγιόκλημα υποδόριο,
εφτά γεννιές απότιστο,
διακόσιες θεοφώτιστο.

[Nefeli riga]

Ποιός είσαι εσυ  ποιος εισαι συ που έφερες τόση ταραχή

γλυκιά, στην Γειτονιά μας. ? 

το ποίημά σου Ποταμός, γαλήνη και  αναστεναγμός,

Που΄αγκαλιασε η Γωνιά  μας.

ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ  δεν εχω  λόγια...

 

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!!