Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΜΠΡΟΥΤΖΙΝΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ

Οι μπρούτζινοι σωτήρες της γενιάς μας ,
έφταναν με τους μεταξένιους τους χιτώνες
κάθε που φθινοπώριαζε στη γειτονιά .
Ένα χαμόγελο γυάλινο δένανε προσεχτικά
κόμπο στη γραβάτα τους .
Γέμιζαν με ξύλινους πάτους τα τρύπια τους
παπούτσια για να μοιάζουν ψηλότεροι
από τις σκιές μας .
Κι είχανε χτίσει στον πιο κάτω δρόμο
τον παράδεισο που μας στέρησε η νύχτα .
Μονάχα όταν τους έσφιγγες το χέρι
σου άφηναν ένα σκονισμένο αποτύπωμα .
Εμείς προσμέναμε τις καταιγίδες
για να ξεπλυθούμε από κάθε άγγιγμα .
Κι έβρεχε πολύ σ’ αυτά τα μέρη τα υπόγεια .
Στα κουρασμένα καφενεία αποκοιμόνταν
όσοι περίμεναν να τους σώσουν εκείνοι .
Κάποιοι άλλοι άπιστοι κρατούσαν συλλογή
με τα εισητήρια των τραμ της πρώτης αυγής .
Μα έπρεπε να πιστέψουμε πως ο κόσμος γυρίζει
και πως οι μεγάλες λιακάδες θα σταθούν
στο κατώφλι μας .
Όσο πιο πολύ πιστεύαμε τόσο περισσότερη σκόνη
τυλιγόταν στο κορμί .
Το περιστέρι που γύρισε από τον πιο κάτω δρόμο
είδε μόνο γκρίζα γιαπιά και ραγισμένα θεμέλια .
Εκείνοι συνέχιζαν να φορούν στο κεφάλι το στεφάνι
με τα μάλλινα αγκάθια και τα διψασμένα αρώματα ,
φορτωμένοι με τα κρίματα των ονείρων μας .
Αμετανόητες παραβολές μας χάριζαν
για παιδιά που παίζανε ξέγνοιαστα σε πλατείες
και για λουλούδια που χρωμάτιζαν τα μπαλκόνια μας .
Και συνεχίζαμε να πιστεύουμε στις καταιγίδες .
Σωτήρες βέβαια , μπρούτζινοι σωτήρες .
Με τόση περίσσια αυταπάρνηση
ώστε να μας καμαρώνουν από μακριά
καθώς ανεβαίναμε κάθε πρωί σε ένα Γολγοθά
που μας ύψωναν αυτοί τα βράδια .

Προβολές: 20

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την ELPIDA στις 21 Αύγουστος 2009 στις 15:16

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 21 Αύγουστος 2009 στις 16:43: Η πικρία ξεχειλίζει
από την ωμή αλήθεια
απ' τους μπρούντζινους σωτήρες
δεν θα έρθει η βοήθεια...