ΜΩΥΣΗΣ (επεισ 3)

[marakos]

«Είμαι η Μαριάμ ,η αδελφή του,να φωνάξω τη μάνα μας να το βυζάξει?» είπε χωρίς τον παραμικρό φόβο,μπροστά στην εμβρόντητη πριντζηπέσα.Εκείνη αφού χρειάστηκε κομματάκι χρόνο για να συνέλθει, μάζεψε την περούκα της από κάτω και την ρώτησε.«Δεν έχει όνομα τούτο το νιάνιαρο Μαριάμ?»«Δεν προλάβαμε, γίνανε όλα πολύ φάστ» απάντησε εκείνη χαμηλώνοντας το κεφάλι.

Η Ταραμή τότε χτύπησε με χαρά τα χέρια της και υψώνοντας στη συνέχεια το μποχαροφασκιωμένο βρέφος πάνω απ το κεφάλι της,κραύγασε ,«θα τον ονοματίσω Μωυσή,αφού τον ψαρέψαμε απ το νερό»Στη συνέχεια φώναξε τις σκλάβες της, να το ξεσκατίσουνε και να το τυλίξουνε όπως τις μούμιες σε καινούργιες φασκιές.«Σύρε τώρα και φώναξε τη μάνα σου να το βυζάξει» είπε στην Μαριάμ, που είχε πέσει στα γόνατα και έκλαιγε γοερά από τη χαρά της.Δεν άργησε να καταφθάσει η Ιωχαβέδ με τα μαστάρια κρεμασμένα απ όξω,ώστε να μη χάσει λεπτό το γεννητούρι της για το άρμεγμα του.«Άντε βρε σκασμένο, τέλειωνε ανάθεμα με»,φώναζε ,καθώς ο Μωυσής,δεν έλεγε να σταματήσει το βύζαγμα.Εν τω μεταξύ ο κουνιστός και λυγιστός Χαμίν γέμιζε συνεχώς γαβάθες με γάλα καμήλας, ώστε η μάνα του να βγάζει ασταμάτητα γάλα για το βρέφος.

Αυτή η διαδικασία κράτησε μέχρι που το μωρό έβγαλε τα σκυλόδοντα και έδειχνε κανιβαλικές τάσεις.Τότε αφού το γυρίσανε σε ριζάλευρο και σουπίτσες,μετα ψαχνού από κοτόπουλο και κρέας βοδινό, υποχρέωσαν τη μάνα του ,να του μάθει τα πρώτα του γράμματα, απ το Φοινικικό αλφάβητο.«Άλεφ» τι πάει να πεί μικρό μου?» ρώτησε κάποια στιγμή τον κανακάρη της, που εκείνη την στιγμή ήτανε απορροφημένος με το σκάλισμα της γαμψής του μύτης..«Βόδι,σαν εσένα» της απάντησε εκείνος γιομάτος τσαντίλα ,αρχίζοντας να την ξεμαλλιάζει.«Μάλλον ο μικρός προτιμά το δικό μας αλφάβητο, παρά το δικό σας» τσίριξε η πριντζηπέσα ,δίνοντας να καταλάβει στην Ιωχαβέδ, πως δεν θα είχε πλέον θέση στη ζωή του Μωυσή.

συνεχιζεται

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καλημερα Μαριε!