Μου πήραν ότι αγαπώ

[Διαμαντής Παππάς]

(Αφιερωμένο στις γυναίκες του Μπάμπη)

Μου πήραν ότι αγαπώ μες απ’ τα χέρια μου
και σκοτεινιάσαν ξαφνικά τα μεσημέρια μου,
σαν τριαντάφυλλο ανοιχτό ήταν το στόμα του
κι’ είχε του κόσμου τις χαρές πάνω στο σώμα του.

Ρ
Κανείς δεν ρώτησε για μένα τι θα γίνω
και πως θα ζήσω τώρα πια χωρίς εκείνον
όλοι κοιτάνε της ζωής μου την βιτρίνα
και δεν τους νοιάζει που θα ζω σαν θεατρίνα.


Μου πήραν ότι αγαπώ κι αποχωρήσανε
και δεν νοιαστήκανε στα δυο που με χωρίσανε,
έμεινε πίσω σαν σκιά και σαν ανάμνηση
μες το χαμένο μου μυαλό μια περιπλάνηση.

Ρ
Κανείς δεν ρώτησε για μένα τι θα γίνω
και πως θα ζήσω τώρα πια χωρίς εκείνον
όλοι κοιτάνε της ζωής μου την βιτρίνα
και δεν τους νοιάζει που θα ζω σαν θεατρίνα.

[Διαμαντής Παππάς]

Γειά σου Κατερινιώ, τώρα τελευταία δυο δυο σαν τους Χιώτες πάτε με την Ειρήνη.
Βρε, μπας και είσασταν περαστικές απ' την Απείρανθο; λέω εγώ τώρα...