ΜΟΝΑΞΙΑ

[ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ]

Γεύση πικρή στα χείλη μου αφήνει
ζωή γραμμένη σε κρυφά βιβλία ,
βουνό το κύμα , σε μικρή σχεδία ,
στης μοναξιάς μου πνίγομαι τη δίνη
σε σκοτεινές του αύριο στοές
κι οι φίλοι μου αχνές σκιές .

Ρεφ.

Λουλούδια μωβ της μοναξιάς ,
του κήπου μου γεμίζουν τις αλέες ,
φευγάτες τώρα οι παρέες
και συντροφιά τ’ αστέρια της νυχτιάς
κενό στα βάθη της καρδιάς
άδεια η σκέψη κι η ματιά μου
τις βλέψεις και τα όνειρά μου
σκόρπισε άγριος βοριάς .

[Κατερίνα]

καλογραμμένο...
και με πολύ νόημα Γιάννη!!!