Καφενείο η ζωή

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Μας έμεινε το όνειρο μισό

μη έχοντας πυξίδα ούτε χάρτη

νομίσαμε πως βρήκαμε χρυσό

και τώρα πλημμυρίσαμε στο δάκρυ

 

Δεν χτίσαμε θεμέλια γερά

δεν βάλαμε το νερό στ'αυλάκι

μας σπάσανε στο δρόμο τα φτερά

και πίνουμε αβέρτα το φαρμάκι

 

 Και τα χρόνια περνούσαν
όλο ανεμελιά
καμπανάκια χτυπούσαν
μα ο μήνας εννιά
Φραπεδάκι στο χέρι
καφενείο η ζωή
το σύννεφο μαχαίρι
τα δάκρυα βροχή

 

Στο σύστημα ανθούσ' η διαφθορά

μας βόλευε και μας αυτ' η απάτη

για πάρτη μας κι ας είναι μια φορά

το αύριο τ'αφήναμε στην άκρη

 

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)

[Στιχοπλάστης]

[Στιχοπλάστης]

'

Πολύ τεχνικό, όπως πάντα βεβαίως, φίλε Σπαρτινέ ...

.

[Παντελής]

Γιώργο με αφορμή το σχόλιο της κ. Κάτιας,

πέρνω το θάρρος να σου πω δυο λόγια,

πιστεύω πως εκτός από καλός στιχουργός είσαι και φίλος,

και τον λόγο μου τον κρατώ να ξέρεις.

[Δημήτρης Φάββας]

Επίκαιροι οι στίχοι σου φίλε μου. Εγώ παντως το βλέπω σαν μια απάτη από τους ιθύνοντες εις βάρος του λαού.  (Λεφτά υπάρχουν) Είχα επιστρέψει στην πατρίδα για μόνιμη εγκατάσταση, αλλά ξανάφυγα. Εγώ τουλάχιστον έχω και αυτήν την επιλογή που δεν την έχουν οι περισσότεροι.

"Τουρίστας στην πατρίδα μου και μες στα ξένα ξένος"