Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ήρθαν μαντάτα της χαράς........ΚΛΕΑΡΧΟΣ

Ήρθαν μαντάτα της χαράς mp3

Μες τα χαράματα φωτιά,στο νου σου τρεμοπαίζει
Σαν το αγρίμι στέκεσαι,βοριάς θαλασσοπνίχτης
Σκέψεις απρόθυμες,θαμπές,γριάς απελπισίας
Έρχονται στροβιλίζονται,σκοντάφτουν στο μυαλό σου

Κι ένα πρωί χωρίς βροχή,μ’αγέρα που χαϊδεύει
Ήρθαν μαντάτα της χαράς,να πας ν’ανακαλύψεις
Καινούριους κόσμους μακρινούς,με θησαυρούς μεγάλους
Άμα τους βρεις να μη βιαστείς,το γυρισμό να πάρεις
το γυρισμό να πάρεις

Πότε ουρανός και πότε γη,πλαγιές και κατηφόρες
Ένα σου κλάμα από ντροπή,ποιο γέλιο σου σκεπάζει;
Τη μια σου γράφει ποίημα,την άλλη σου γκρινιάζει
Είν’η ζωή που αρνείσαι εδώ,μα σ’αγκαλιάζει πάντα

Άνοιξε μάτια στην καρδιά,τον έρωτα να μάθεις
Γίνε το πάθος μιας αυγής,το δάκρυ μιας αγάπης
Είναι η αρχή της άνοιξης,ελπίδας και ανάγκης
Έφτασε ανθέ μου η στιγμή,να το φεγγάρι πάρτο

Ένα πρωί χωρίς βροχή,μ’αγέρα που χαϊδεύει
Ήρθαν μαντάτα της χαράς,να πας ν’ανακαλύψεις
Καινούριους κόσμους μακρινούς,με θησαυρούς μεγάλους
Άμα τους βρεις να μη βιαστείς,το γυρισμό να πάρεις
το γυρισμό να πάρεις

Κι όταν το δείλι σου χαθεί,σου λέω να μη ξεχάσεις
Να πεις σε μας τους αδαείς,πώς είναι,πού κοιμάται
Έμεινε κόκκινο βαθύ,πορτοκαλί του φόβου;
Ή μήπως εξεχάστηκε,κι έγινε ερημονήσι;

Προβολές: 13

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 6 Δεκέμβριος 2009 στις 23:53

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 7 Δεκέμβριος 2009 στις 0:39: Ήρθαν μαντάτα της χαράς,να πας ν’ανακαλύψεις
Καινούριους κόσμους μακρινούς,με θησαυρούς μεγάλους

Θησαυρός!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 7 Δεκέμβριος 2009 στις 1:23: ωραίο κι αισιόδοξο Κλέαρχε!

Σχόλιο από τον/την ELPIDA στις 7 Δεκέμβριος 2009 στις 1:29: ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 7 Δεκέμβριος 2009 στις 2:43: Καταπληκτικο!!!
Μπραβο σου

Σχόλιο από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 7 Δεκέμβριος 2009 στις 7:24: Γιώργο με συγκίνησε βαθιά τούτο το τραγούδι σου. Έχει μια πολύ όμορφη αισιόδοξη μελαγχολία !!!!!!

Σχόλιο από τον/την zaku στις 7 Δεκέμβριος 2009 στις 8:57: στο εχω ξαναπει ...εισαι καταπληκτικος...η πλοκη των στιχων σουμε ταξιδευει απο τον παραδεισο στην κολαση...ειναι σαν το βιβλιο της αποκαλυψης που το τρως και στην αρχη ειναι γλυκο..αλλα αφηνει καπου ενα σφιξιμο...στο στομαχι...