Γυαλίζει η νύχτα στο Μανχάταν

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Γυαλίζει η νύχτα στο Μανχάταν
και κάνει έναν καιρό σαν Μάρτη.
Χαράζει μες στα υγρά μου μάτια
Δεκαπενταύγουστος στη Σπάρτη.

Αύγουστος....Γύθειο......Προκυμαία......
Δάκρυα, φιλιά, αγάπης όρκοι...
Σαλπάρω για τη Γη τη Νέα
Πρίντεζι, Πόρτο, Νέα Υόρκη.

Λάντζα αβέρτα, πιάτα στίβες.....
Δέθηκα ο μαύρος μ' αλυσίδες.
-Γιώργη μου πότε θά 'ρθεις πίσω?
-Αύριο μανούλα θα γυρίσω.....
υπομονή, να καζαντίσω....
Τ' αύριο γίνηκε μαθαύριο
κι ένα θεριό με πνίγει άγριο.

Χτικιάρης ήλιος στο Μανχάταν.
'Αλλος, κρυφά σαν τον αντάρτη
ήλιος στα υγρά μου φέρνει μάτια
Δεκαπενταύγουστο στη Σπάρτη.

Συχνά-πυκνά βλέπω ένα όνειρο
με κυνηγά μες στο λασπόνερο
ένα θεόρατο ζωύφιο
στην ανηφόρα για το Γύθειο.

Κι εκεί που λέω "έχω ξεφύγει"
με προλαβαίνει και με πνίγει
γιατί η τσέπη με βαραίνει
από δολάρια φουσκωμένη.

-Γιώργη μου, πότε θά 'ρθεις πίσω ?
-Αύριο μανούλα θα γυρίσω...
υπομονή να καζαντίσω....


© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)

[Γιάννης]

Συγκινήθηκα πολύ, είναι και αυτές οι μέρες, καταλαβαίνεις και σε καταλαβαίνω σχετικά με την ξενιτιά. Πολύ καλό είναι πάντως

Καλά Χριστούγεννα και καλά κέφια !!!!!