Η Γλώσσα μου η ελληνική

[Άγγελος Παπαγεωργίου]

  

 

...παγκόσμια μερα Ελληνικής Γλώσσας χτες...αν ήταν να δώσω μ' ενα τραγούδι μονάχα να καταλάβει ένας ξενόγλωσσος το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας, θα τον ανεβαζα σε μια κορφή της Πίνδου με θεα ως κατω τον Αμβρακικό, και θα του 'βαζα ν' ακούσει το τραγούδι αυτο του Ελύτη και του Μίκη,πρώτα μοναχα να τ' ακούσε και μετά θα του το μετεφραζα...

 Τη Γλώσσα μου τη σπούδασα,
χρόνους τριάντα-δυό,
με κυπαρισσομόλυβα,
στης Πϊνδου το σχολειό :

Το "άλφα" στ' αστρανάμματα,
το "βήτα" στο βοριά,
το "λάμδα" στις λυκοποριές,
το "ρο" στη λυγαριά.

Άι, λυγαριά κορμάκι μου,
που μ' έβγαζες ψηλά
στα χίλια μέτρα κι έπαιρνα
γλυκιά κεροδοσιά,
στ' άστρου την αθεμέλιωτη
την πέτρινη εκκλησιά . . . !
..............................................
Τη Γλώσσα μου την έμαθα
στης Πίνδου το σχολειό :
Το "γάμα" στην αστροφεγγιά,
το "νι" στον κεραυνό,
το "κάπα" στον αδιάβατο
του Βίκου τον γκρεμό :

Άι,όνειράκια μου γκρεμοί,
να πέφτει το κακό
της μοίρας τ' άγριο στοιχειό
και το θανατικό,
να πέφτουν να τσακίζονται,
σαν σπούργος να περνώ,
μονάχα με τραγούδισμα,
ψωμάκι και νερό . . . !
..............................................
Τη Γλώσσα μου μελέτησα
στης Πίνδου το σχολειό :

Το "έψιλον" στην ερημιά
τ' άμβωνα του βουνού,
το "πι" στα πετρογέφυρα
τ' Αώου ποταμού.

Άι, αίμα ποταμάκι μου
κόκκινο κι αχνιστό,
σοφόν κι αλαφροϊσκιωτο,
χρόνους τριάντα-δυό,
μ' αρμένισες στου Κόζιακα
το πετροπέλαγο :

Τι γοργονίτσες-άσματα !
Τι στιχοδέλφινα !
Τι δεκαπεντασύλλαβοι !
Τι λόγια πέτρινα !

Κι από τα πάνω, βρόχινο
Θεούλη φίλημα,
έσταζε ο πετροκότσυφας
γλυκά το ποίημα :

-Τιτίβ-τιτίβ και δόξα σοι
αμάραντε βοριά!
Δόξα στον Πόνο Τ' Άνθρωπου,
δόξα και στα βουνά,

που 'χουν τη μπέσα του φτωχού,
το μπόι τ' ουρανού,
την αγιοσύνη του Χριστού,
τη δόξα του Θεού !
...........................................
Τη Γλώσσα μου τη βύζαξα,
στης Πίνδου το μαστό,
πρωτόγαλα κι αγίασμα
και μάνα απ' το Θεό . . . !
ά. -λεύτερη Πϊνδος

...κι άλλα λόγια και τραγούδια , εδώ :
  http://aggelospapagewrgiou.blogspot.gr/

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Οσες φορες και να το διαβασει κανεις παντα φρεσκο θα' ναι!!!

[γιωργος ιακωβου]

πολυ ομορφο πολυ νοσταλγικο πολυ αισθαντικο μπραβο σου

[Παντελής]

θεία τέχνη είσαι προικισμένος με γνώση και ταλέντο.

[Τσιανος Τακης]

Απο τους υπερθετικους θα προτιμησω τη λεξη ΠΟΙΗΤΗΣ..........................

[Ιωαννης]

γιωργο πολυ καλο
μπραβο σου

[Παντελής]

καλημέρα Άγγελε. μόνο η δημοτική μας ποίηση έχει δάσκαλε,
τόσο αγνή ψυχή.

[Ιωαννης]

άγγελε καλημέρα

είναι έξοχο 

τα ποιήματα σου

κανουν τα δικά μου

ισχνά στιχάκια

να πληγώνονται

[Άγγελος Παπαγεωργίου]

Καλημέρα Παντελή ! Πρώτα η δημοτική ποίηση, και το δημοτικό τραγούδι.Και μετά όλοι οι άλλοι (Όμηροι, Παλαμάδες, Ελύτηδες, Θεοδωράκηδες, Χατζιδάκηδες κ.λ κ.λ)

[Άγγελος Παπαγεωργίου]

Καλημέρα Γιάννη! Νομίζω πως δεν υπάρχουν "ισχνά" και "δυνατά" στιχάκια. Από ψυχής ..πράματα είναι όλα.
Όμως, επίτρεψέ μου να θεωρώ πως τίποτε απ' αυτά δεν μας ανήκει.Όλα μα όλα, είναι γεννήματα της φύσης.
Αυτή τα φκιάνει όλα, αυτηνής παιδιά είναι όλα:ποιήματα , μουσικές κ.λ
Αυτή λοιπόν, υπαγορεύει και τα ποιήματα , σκύβοντας πάνω από εύκαιρα χέρια που βαστάνε πέννα.Τυχαία.Σ' όποιον βρει εμπρός της.
Πρόσεξε τώρα : άμα αυτός θαρρήσει πως είναι σπουδαίος και τρανός, τότε εκείνη (η φύση-δασκάλα/πρωτομαστόρισσα/θεά), του τραβάει έναν γερό κλώτσο
και πάει παρακάτω, αφήνοντάς τον στην πλάνη του - χωρίς έμπνευση πια καμμιά.
Τι είναι λοιπόν ό,τι γράφουμε; Μα,ο ψίθυρος της μάνας-φύσης, που θέλει -και πρέπει- να φανερώνεται παντού και πάντα στον κόσμο, για να δίνει μαθήματα Ομορφιάς κι Αρμονίας, ώστε να συνεχίζεται αδιατάραχτα η ζωή στο Σύμπαν......

[Παντελής]

δάσκαλε καλημέρα και οι κλότσοι χρειάζονται για να βάζουμε μυαλό.