ΑΒΡΑΑΜ σε δύο δόσεις ΠΡΩΤΗ ΔΟΣΗ

[marakos]

ΠΡΩΤΗ ΔΟΣΗ

 

Μεγαλοτσοπάνης ο φίλος μας, με αμέτρητα κατσίκια και πρόβατα, είχε καταριμάξει με το συμπάθιο ,κάθε μορφής πράσινη ανάπτυξη στη γή της Χαναάν.Εργασιομανής ακόμα και στα ογδόντα πέντε του, έγινε παράδειγμα αντοχής ,για κάθε ασφαλιστικό φορέα της εποχής του,ανεβάζοντας το προσδοκημο όριο για συνταξη στα εκατό.Το όνομα του..Αβραάμ !
Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά,στη ζωή του πιο κολλητού στον Ιαχβέ και μετέπειτα γενάρχη των Εβραίων και όχι μόνο.
Ο Αβραάμ ζούσε μαζί με τη γυναίκα του τη Σάρα ,σ ένα άνετο τσαντίρι ,δίπλα σε μια πηγή νερού, που την είχε μονοπώλιο και την εκμεταλλευόταν κατά τον πιο προσοδοφόρο τρόπο.
Κάθε γουλιά την πλήρωναν με χρυσάφι οι μικροτσοπάνηδες γείτονες του για να ξεδιψάζουν τα ζώα τους.
Μαζί με το γηραιό ζευγάρι ζούσε και η ζουμπουρλούδικη η οικιακή βοηθός τους η Γάρ, εξ Αιγύπτου γάρ, που παρείχε με το αζημίωτο κάθε είδους "υπηρεσία" στον γερομπαμπαλή της Ιστορίας μας, από καρσιλαμάδες ως και «ασκήσεις» επι τάπητος.
Η Σάρα πια είχε γεράσει για τα καλά και δεν φούσκωνε ουτε σε βουλκανιζατέρ.Ετσι έδωσε το ελεύθερο στον σύζυγο της να «περιποιηθεί» δεόντως την Γάρ ,ώστε να του χαρίσει διάδοχο ή διαδοχέσσα .
Άλλο που δεν ήθελε εκείνος, αφού έτσι νομιμοποιήθηκαν οι γαιδουροκαβάλες που έκανε στη ζούλα και μέσα στο μαντρί με την Γάρ και θα μπορούσε πλέον να το φχαριστηθούνε φυσιολογικά πάνω στο πελώριο χαλί, χωρίς κοπριές και βελάσματα.
Η Σάρα όμως, είχε πέσει σε μαύρη κατάθλιψη ακούγοντας τα βογγητά τους και για να μη σαλέψει, το έριξε στο κέντημα.(τότε δεν υπήρχανε κανάλια τηλεόρασης για να ξεδώσει , παρα μόνο αρδευτικά).
Επιτέλους,μετά από εννιά μήνες, ακούστηκε το κλάμα ενός μωρού,που χαροποίησε τόσο τον Αβραάμ,όσο και την Γάρ,που πλέον μέσω του παιδιού, θ αποκτούσε δικαιώματα στο μαντρί και στο πλούσιο πουγκί του αφεντικού.Το παιδί ήτανε αρσενικό και του δώσανε το όνομα Ισμαήλ !

Τα έβλεπε αυτά η Σάρα και την τρώγανε τα μαύρα φίδια, καθώς θα έχανε τα προνόμια της συζύγου, λόγω στειρότητας. Άρχισε λοιπόν τις βλαστήμιες και τα μάγια, ώστε να πάθει τσιρλιακό διαρκείας το μούλικο,που άλλαξε για πάντα τη ζωή της.
Όμως λογάριασε χωρίς τον Ιαχβέ, που έσπευδε κάθε τόσο να προστατέψει τον Ισμαήλ ,με κάθε τρόπο.
Μετά από δεκατρία χρόνια, που ο Αβραάμ πια δεν μπορούσε να πάρει ούτε τα ποδάρια του, έγινε το μεγάλο θαύμα.
Κάποια μέρα λοιπόν , εκεί που άρμεγε συγχυσμένη ένα τράγο, ακούστηκε φωνή μεγάλη.
«Σάρα, αποφάσισα να φουσκώσεις έστω ετεροχρονισμένα, καθώς κατάλαβα πως σε αδίκησα!»
Η Σάρα τότε έπεσε στα γόνατα, αφήνοντας τον τράγο να ουρήσει με την ησυχία του.
«Ότι πεις Κύριε, αλλά είμαι στείρα και γριά η έρμη, πως θα γίνει αυτό το θαύμα?» ψέλλισε , ξεσπώντας σε λυγμούς διαρκείας.
Η φωνή τότε, την καθησύχασε κατά τον καλύτερο τρόπο.»Σύρε και βάλε εκείνο το σέξικο νεγκλιζέ που φόραγες την πρώτη νύχτα του γάμου σου και άσε τα άλλα σ εμένα,τόπιασες το υπονοούμενο?»
«τόπιασα,τόπιασα..ή μάλλον θα το πίασω», φώναξε εκείνη κατενθουσιασμένη,σπεύδοντας στο τσαντίρι,για να εκτελέσει την εντολή του Κυρίου της.
Έτσι κι έγινε !Μόλις την αντίκρισε ο Αβραάμ μ αυτή την περιβολή, κόντεψε να πέσει ξερός απ τα γέλια. «Τι μασκαριλίκια είναι αυτά μωρή μπαμπόγρια?».Φώναξε στο τέλος γιομάτος οργή.Τελικά κλείνοντας τα μάτια του και αφού της σκέπασε το κεφάλι με μια βελέντζα, άρχισε να την οργώνει χωρίς σταματημό.
Σε εννιά μήνες, νάσου κι άλλο αρσενικό !Του δώσανε το όνομα Ισαάκ.Αυτή τη φορά, στα μαύρα πανιά ήτανε η Γάρ , που τόριξε κι εκείνη στο άρμεγμα του τράγου απο την ταραχή της, αφού έχανε πια το παιχνίδι μέσα απ τα χέρια της.

H γέννηση του Ισαάκ έφερε μεγάλες γκρίνιες και ανακατωσούρες στο μεγαλοτσαντίρι του Αβραάμ, καθώς ο ετεροθαλής αδελφός του ο Ισμαήλ ,που ήτανε τότε δεκατριών χρόνων το πουλάκι μου, δεν έχανε την ευκαιρία να ρίχνει σκορπιούς και ταραντούλες στην κούνια του αδελφού του.Τελικά η Σάρα μπήκε στη μέση και απαίτησε απ τον Αβραάμ,να σουτάρει χωρίς τάκτ τον Ισμαήλ μετα της μητρός του, πριν αρπάξει το δρεπάνι και το παίξει ..χαρούλα.Πολύ σύντομα λοιπόν και με συνοπτικές διαδικασίες, ελήφθη η καταδικαστική απόφαση, για εκδίωξη Ισμαήλ και της Γάρ απ την κοινή τέντα.Κατόπιν τούτου ,ο Αβραάμ με βαριά την καρδιά ,οδήγησε τον νεαρό Ισμαήλ και την μητέρα του στα χνάρια ενός καραβανιού που είχε περάσει μπροστά απ το τσαντίρι τους,πριν μια μέρα,ώστε να τα έχουνε οδηγό στο ταξίδι τους προς την Αίγυπτο. Παράλληλα ,τους εφοδίασε με ένα φλασκί νερό, ξερούς χουρμάδες και αράπικα φιστίκια. Η έρημος ήτανε πάντοτε επίφοβη για τους ταξιδιώτες,καθώς πέραν της φοβερής ζέστης την ημέρα και της παγωνιάς τη νύχτα, είχανε ν αντιμετωπίσουν και τις οχιές «αμμοδύτες», που ξεπεταγόντουσαν μέσα από την άμμο και όποιον πάρει ο χάρος.

Πέρασε μια βδομάδα και ενώ ίσα που είχανε διανύσει κάποια χιλιόμετρα μάνα και γιός,σηκώθηκε στα ξαφνικά μια αμμοθύελλα, που στην κυριολεξία έθαψε τα χνάρια του καραβανιού που είχε προηγηθεί .Μαζί όμως μ αυτά, θάφτηκαν και οι προμήθειες τους,αλλά και το φλασκί με το νερό.Γρηγορότερα απ ότι το περίμεναν, βρέθηκαν στο έλεος της ερήμου, χωρίς την παραμικρή ελπίδα για συνέχιση του ταξιδιού τους.Τότε και ενώ κατέβαινε η αυλαία για τις ζωές τους, ανοίξανε οι βρύσες τα ουρανού και άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς ,ξεδιψώντας τα στεγνά λαρύγγια τους. Στη συνέχεια ,ένα υλικό που έμοιαζε με το μαλλί της γριάς χωρίς περμανάντ, άρχισε να πέφτει από ψηλά σε νιφάδες, τιγκάροντας τα άδεια στομάχια τους. Ήταν το περιβόητο «μάνα εξ ουρανού», με μικτή γεύση γλυκοπατάτας και παστρουμά .«Ισμαήλ,μή σκιάζεσαι, δεν πρόκειται να σας αφήσω στην τύχη σας, είσαι και σύ σπορά του κολλητού μου Αβραάμ,..αψούύύ» ,ακούστηκε από μια συναχωμένη φωνή μέσα από μια συστάδα υγρά σύννεφα.Πράγματι,ο πονόψυχος Ιαχβέ, δεν άφησε ούτε στιγμή τον Ισμαήλ και τη μητέρα του στην τύχη τους, μέχρι που έφτασαν με ασφάλεια σε μια μικρή παραγκούπολη της Αιγύπτου.Από κεί και πέρα,η συνέχεια της ζωής του Ισμαήλ παραμένει άγνωστη, πλην του ότι υπήρξε γεννήτορας των Ισμαηλιτών, δηλαδή των Αράβων , που από τότε έτρεφαν και τρέφουνε άσβεστο μίσος για τους Εβραίους.Με λίγα λόγια ,από τότε,ολάκερη η ανθρωπότητα πληρώνει τα σπασμένα από τα δίσπορα του γερο Αβραάμ.Όμως «όλα εδώ πληρώνονται», όπως θα διαπιστώσετε στην συνέχεια..

συνεχίζεται

[Ειρήνη]

Γεια σου Μάριε με τα ωραία!!!