ΤΟ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΡΟΛΟΙ

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

      Στο τοίχο ακόμα κρεμασμένο

      Το μεγάλο ρολόι σπασμένο

      Πάει καιρός που έσβησε  

      Απείραχτο, με τη σιωπή του γεμάτο

5. Τέτοια όντα αναμνήσεις δε ξέρουν

       Στο σταμάτημα ούτε μπρος ούτε πίσω

       Ίχνη  ύπαρξης σπάνια ν’ αφήσουν

       Κληροδότησε ευπρέπεια και συνέπεια

       Στη μάχη άοκνα ασταμάτητα με το χρόνο

10  Να μετριέται αγόγγυστα με τον χρόνο

       Το θεριό, το ανήμερο, το παμφάγο

       Εξ αρχής στον ακήρυκτο πόλεμο, τον αέναο  

       Οι λέξεις αρχή και τέλος νόημα δεν έχουν

       Γενεές και γενεές για τρεις απανωτούς αιώνες

15  Έβλεπε, θαύμαζε κι έφριζε και μέτραγε

        Τοκετούς θανάτους και χαλασμούς κι ορέξεις

        Μέτραγε ανθρωπιές και φιλότιμα κι αστέρια

        Ποτέ με δυο σταθμά και δυο μέτρα

        Με το πόνο του το πόνο τους  δε μέτραγε

 20  Αγωνία για θάνατο καμία κουβέντα

        Μεγαλείο, ποτέ με δικιά του ευθύνη

        Κανενός  κανένα ραντεβού δε χάθηκε

        Μήτε για έρωτες κι αγάπες πικροδάφνες

        Ποτέ με δικιά του υπαιτιότητα

  25 Έχασε κανείς το τραίνο για την αιωνιότητα