ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΑ ΚΕΡΑΣΜΑΤΑ

[zissakos pavlos]

Περνάει γρήγορα ο καιρός τα γηρατειά κοντεύουν

τα νιάτα πιά το μακρινό ταξίδι τους γυρεύουν

Πίκρες και βάσανα  πολλά μαζί τους τώρα φεύγουν

αλλάζει η ζωή στα γηρατειά όλοι τα αποφεύγουν

Ο χρόνος ασπρίζει τα μαλλιά ο πόνος ρυτίδες βγάζει

υποταγμένοι τελικά στο νου τους που αλλάζει

Τα μάτια δε βλέπουνε καλά τα χέρια όλο τρέμουν

ψάχνουν μπαστούνια στα τυφλά κι ότι τος δώσουν παίρνουν

Σε εσάς που εμείς οφείλουμε τα πάντα στη ζωή μας

για εσάς προόδους κάνουμε και για την ύπαρξη μας.