ΘΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΩ

[Αρώνης Σταύρος]

Θα ονειρευτώ παράφορα κάποιο θλιμμένο βράδυ
το φως να δω του φεγγαριού να αγγίζει το νερό
την τρομαγμένη αστραπή που αρνείται το σκοτάδι
και ξάφνου σβήνει χάνεται στον γητευτή ουρανό.

Θα ονειρευτώ της άνοιξης τον πιο δροσερό αγέρα
σαν ξεγλιστρά περίτεχνα και γέρνει τα λουλούδια
κι αν στάξει ήλιο και ευωδιά καθώς θα σβήνει η μέρα
της νιότης τα χρυσά μαλλιά θα λύσουν με τραγούδια.

Θα ονειρευτώ τους κεραυνούς στην άγρια καταιγίδα
τις σκέψεις που εξελίσσονται σε αφόρητες κραυγές
και τους δραπέτες της σιωπής με την χρυσή ασπίδα
ξυπόλητοι στο ικρίωμα φθονούν το λυκαυγές.

Τον στεναγμό θα ονειρευτώ που βγάζει η σελήνη
λίγο προτού να βυθιστεί στου ψίθυρου την άκρη
το μυστικό που πρόδωσαν οι ανθισμένοι κρίνοι
και γλυκοφίλισε ο βοριάς και στέγνωσε το δάκρυ.

Θα ονειρευτώ τις προσευχές που λέγαν οι Ινδιάνοι
σαν καλοπιάναν τους θεούς στις ασημένιες χώρες
τις φλόγες που τριγύρω τους χορεύαν οι σαμάνοι
κι αποκαλύπταν το χρησμό στις διψασμένες ώρες.

Μα όσο ονειρεύομαι και φτερουγίζει η μέρα
αμείλικτα κυρτά σπαθιά αστέρια ξεσπαθώστε!
Ώ! νύχτα ονειροστόλιστη των εραστών μητέρα
κι όνειρα ξάγρυπνα πουλιά την ερημιά ματώστε!

[ΠΕΤΡΟΣ ΛΕΜΠΙΔΑΡΑΣ]

Ονειροπράττετε με αξιοθαύμαστη λεπτότητα υψηλών συναισθηματικών ειλικρινιών ποιητικής ομορφοσύνης ! ! !