Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Μυσταγωγία

Είδα την Διάφανη Κυρά
νύχτα να απλώνει τα φτερά.
Με το ντύμα το χρυσό της,
άστραψε το πρόσωπό της
στα νερά.

Κι έστεκα χωρίς φωνή
μέσα στη φεγγοβολή...
Σαν με κοίταζε στα μάτια,
τόσοι δρόμοι μονοπάτια
διαφυγής.

Μα, όταν γλύκανε η καρδιά,
τ' αφανή, τα σκοτεινά
έμοιασαν στο πρόσωπό της,
στο ζεστό χαμόγελό της
μυστικά.

Προβολές: 64

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 6 μέλη

< Προηγούμενη καταχώριση

Σχόλιο από τον/την Stauroula Chronopoulou στις 8 Φεβρουάριος 2019 στις 1:31: ****************************************************************

ΚΑΤΕΡΙΝΙΩ ΜΟΥ ! ! !

ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕς ...ΕΥΜΟΡΦΕς ΜΝΗΜΕς

ΜΟΥ ΑΝΕΣΥΡΕς ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΥ ! ! !

ΝΕΡΑΊ΄ΔΕΝΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΨΥΧΗς . & _

ΔΩΡΑΚΙΜΟΥ ~ ΚΕΡΑΣΜΑ ΛΑΤΡΕΙΑς ! ! !

https://www.youtube.com/watch?v=GLPhdLv98yc

ΛΑΜΠΕΡΕς ΑΥΓΗς ΚΑΛΗΜΕΡΕς ! ! !

ΓΕΙΑ ΜΑς ! ! ! ! ! !

* Λ Α Μ Ψ Η *

*****************************************************************

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 8 Φεβρουάριος 2019 στις 14:04: https://youtu.be/UnkJbxnRmNg

έχεις ψυχή και μετράς Κατερίνα.

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 9 Φεβρουάριος 2019 στις 0:34: Σας ευχαριστώ πολύ!

...Από τα αγαπημένα μου τραγούδια, Παντελή.

Καλό σας βράδυ.

Σχόλιο από τον/την Liontas στις 9 Φεβρουάριος 2019 στις 4:01: Όπως ακριβώς γράφει ο τίτλος: Μυσταγωγία.

Μια παραμυθένια μυσταγωγία της ψυχής που διαβαίνει τα πελάγη της ζωής και συναντά τη δική της σεληνόφωτη, Διάφανη Κυρά... Είναι από τις στιγμές που η ψυχή συναντά το πεπρωμένο της, μια κρίσιμη στιγμή - όπως τη στιγμή που η χρυσαλλίδα γίνεται πεταλούδα...

Είναι εκείνη τη στιγμή που η ψυχή ξεχνά τις τρικυμίες που πέρασε, ξεχνά το κουκούλι της χρυσαλλίδας, και αφήνεται άφωνη στη μύηση της φεγγαρόλουστης Διάφανης Κυράς...

Κατερίνα, με τρεις μόνο στροφές είπες πάρα πολλά, που μιλάνε μέσα μας και αγγίζουν πολύ ευαίσθητες χορδές...

Σ' ευχαριστώ γι' αυτό!