το προσφιλές

[Ιωαννης]

 

πολιτείες κάποτε ασυμβίβαστες

τώρα διπλώνουν αντιγραμμένες ,ορφανές

ματαιωμένες

 

μα θυμάμαι , μες στα μάτια πως με κοιτάζουν

σιωπηλά ,πριν ξεκινήσουν πάλι ν αγαπιούνται

 

εγώ πάλι  πασχίζω ν απαλείψω κάθε φορά

την ύπουλη σιγουριά, στο βαρετό, στο  προσφιλές

και έτσι ξεκινά το όνειρο να διαρκεί και να εικάζει

για να μην είναι βαρετό

 

και γεννιέται πρώιμο φθινοπωρινό  ξημέρωμα

 

και είναι δικιά μου όλη η βρεγμένη γη

ο ουρανός είναι στα μάτια μου

και τρέμει η φωνή μου ,μπροστά σε μία

αόριστη ομορφιά

 

κρέμονται τα βουνά από τα σκαρφαλωμένα
νέφη με συρμάτινους ελαιώνες

 

ακουμπούν στο χώμα την ατρόμητη 
ψυχή τους και ευφραίνονται

 

οι ταξιδιώτες χάνονται στο βάθος

στις άγνωστες κορφές

θα γυρίζαν εάν μπορούσαν

μα είναι ήδη διάφανα

τα άστρα και μόλις έχει ξημερώσει

 

πιο κάτω, το χωμάτινο δρομάκι αναστρέφεται εμπρός μου

και μυστήριο πώς ,μπαίνω με ρυθμούς σιωπής σε πύλες  μυστικές που δεν γερνούν ποτέ

διψασμένους τρούλους συναντώ, βαθύς και ανεξερεύνητους και συνεχώς ρωτώ και συλλογίζομαι

μήπως τους νεανικούς μου όρκους ερμηνεύσω

μην έρθουν και μ εκδικηθούν

πριν την ερείπωση του χρόνου, μη με πνίξουν

(ΣΑΝ έτοιμος από καιρό, δηλώνει ο ποιητής)

 

και ήρθε το πρώτο φως

χωριουδάκια οικισμοί, ισορροπούν περίεργα

στον βραδινό καημό, ζαρώνουν στην αυλή τους, να

βρουν μία κάμαρα ανοιχτή και τρέχουν ,φοβισμένα

 

μα το πρωί ακούγεται το πρώτο πρωινό
παιχνίδι των παιδιών, σαν θεόπνευστη ωδή

του Απόλλωνα και όλα ξεκινούν από την αρχή

και μεγεθύνονται ξανά

 

τα ογκώδη σύννεφα ταπεινωμένα
εκλύθηκαν μαζί μου στα ξέσκεπα λιμάνια

για μια καινούργια αρχή

βλέπεις το ψιλόβροχο δυσχεραίνει
το ταξίδι της ελπίδας και εσύ
ακόμα να φανείς

 

η ψιθυριστή φωνή σου χάνετε πλάι 
στα ξυλόγλυπτα δένδρα της ακτής  
και ακούγονται ιαχές σαν από αιώνια 
ορχήστρα εμπνευσμένες

 

ήθελα στο ταξίδι να με σκέφτεσαι

από την αρχή
με κείνα τα διάφανα μάτια του
ατελέσφορου αγώνα, της λύπης
και της ποίησης

 

έτσι προσπαθώ να δελεάσω τους γύρω τόπους
στο ταξίδι, μα η ανάλαφρη απουσία σου
ανεξήγητα πως, κυριεύει κάθε διαφυγή μου

 

έπεσε άπνους η νύχτα 
έμεινε το μειδίαμα του θεού 
και οι αιώνιες μνήμες ερωτιδέων ταξιδευτών 
μες στο κυνήγι του αβέβαιου

 

[Ιωαννης]

καλησπέρα στου φίλους μου

στην ποιητική γωνια μας

[Stauroula Chronopoulou]

********************************************************************

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ

ΠΟΝΗΜΑ ΨΥΧΗς ; ))

" Αν η Πραγματικότητα είναι zήτημα Οπτικής Γωνίας . . .

τότε ο Καθένας απέ εμάς κατέxει την δική του . & _ "

ΛΑΜΠΕΡΑ ΓΙΑΣΕΜΟΚΑΛΛΗΣΠΕΡΑΚΙΑ ΜΑς ! ! !

ΓΕΙΑ ΜΑς ! ! !

* Λ Α Μ Ψ Η *

******************************************************************

[Χαράλαμπος Γιαλαμάς]

Ένα όμορφο ταξίδι στο χωροχρόνο νοιώθω να ταξιδεύω

Πολύ στρωτό το μοτίβο σου.

Μπράβο

[Παντελής]

Βίος και πολιτεία, φίλε ποιητή.

καληνύχτα!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Εξαιρετικο!!!