Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

[Βασιλεία Τσάκλη]

Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Γιατι οσοι αισθανονται πρεπει να υποφερουν τοσο; γιατι οσοι γραφουν να πληρωνουν τον πονο οσο οσο; τελικα η ποιηση ειναι το καταφυγιο που φθονουμε η ενα βημα να επουλωθει η πληγη μια ζωης που δεν ζουμε; δεν ξερω γιατι τοσοι ανθρωποι που η πενα τους μετραει και αργοτερα τιμουνται πρεπει τοσο να βασανιζονται απο τις δολιες περιστασεις. Τελικα νιωθω πως ειναι αδικο αυτο να γινεται στη ζωη. Τοσοι ανθρωποι που με στεφανια τους εγκωμιαζουμε και τους συζηταμε για χρονια να εχουν ζησει τοσο δυστυχισμενοι και μονοι οσο ενα νουφαρο στον ωκεανο. Φτανει μια διακριση ενας καλος λογος για τη ποιηση τους ωστε να τους δωσει μια πιθαμη χαρας και καλοσυνης; Η απλως ειναι μια σκονη στον ανεμο που χανεται στο πελαγο της προσμονης και της ελπιδας; Αξιζει τελικα ο πονος να υπαρχει και ετσι το αριστουργημα να παρει σαρκα κι οστα ; Αξιζει αυτο το τιμημα; Φτανει μια ζωη γεματη πικρες και δακρυα να αυξησει της ποιησης τα ποσοστα; Γιατι πειτε μου γιατι να υπαρχει αυτη η αδικια κι σε αυτους τους ανθρωπους να λειπει η ψυχικη υγεια;

[Παντελής]

όλοι οι άνθρωποι σηκώνουμε σταυρό,

τα αγαθά με κόπους αποκτούμε.