Η προσευχή

[Ιωαννης]

ακόμα και αν όλα τα επίγεια κάστρα

γίνουν ασπίδα αδιαπέραστη

από το μέρος που φυσά ο αέρας
πάντοτε θα πλαγιάζουν

πρόσωπα  που  ονειρεύονται

μέσα στήν άχρονη θλίψη

από το βάθος του χρόνου

σκορπίζουν  στροβίλους πορφυρούς

και ολόλευκους  αγγέλους με ένδυμα φωτός

χαμογελώντας

σαν ένα αιώνιο παιδί

 

όταν όμως όλα σωπαίνουν

φοβούνται τον ουρανό που κοιτάζουμε

και ως ατελής πλάνητες του δρόμου

εύκολα μας σκοτώνουν 

 

ένας ακόμη θάνατος βλέπεις για την ζωή

των άλλων

 

κλαίνε και αποκοιμόνται ήσυχοι

τάχα πλανεμένοι

και  τότε σε  ολόκληρο το άγνωστο νυχτώνει

 

εγώ στόν δρόμο

της επιστροφή μου

τρόμαξα πολύ..

 

μα ώσπου να γυρίσω

δεν βρήκα θυμάμαι

ούτε νεότητα ζωής

ούτε πατρίδα

ούτε γονείς

 

πάρα μόνο ένα απλωμένο χέρι

δύο  μεγάλα φτερά

και μια άρπα πιο δυνατή από την θλίψη

 

είναι αίνιγμα  ανεξήγητο

 

Θεέ μου

λίγη επιείκεια δείξε

έστω την τελευταία ώρα

 

και άφησε μας τα βράδια

συντροφιά με το φεγγάρι 

 

[Ιωαννης]

καλησπέρα στην ποιητική

γωνιά και ελπίζω να μην σας κούρασα πάλι

[Παντελής]

ώσπου να γίνουμε άγγελοι να βγάλουμε φτερά...

η προσευχή σου μας παρηγορά Ιωάννη.

[Χαράλαμπος Γιαλαμάς]

Ευχαριστώ για το αίτημα της επιείκειας!!

[Stauroula Chronopoulou]

**********************************************************************

ΣΤΙΧΟΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟς , 

ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟς ΝΑ ΕΙΣΑΚΟΥΣΘΟΥΝ

ΟΙ ΤΑΠΕΙΝΕςΜΑς ΣΤΙΧΟΥΡΓΙΚΕς ΨΥΧΗς ΙΚΑΣΙΕς . & _

ΕΙΔΩΜΕΝ ; ))

*!*!*!*

ΚΑΛΛΟ ΕΞ ~ ΗΜΕΡΩΜΑ ΨΥΧΗς ! ! !

ΓΕΙΑ ΜΑς ! ! !

* Λ Α Μ Ψ Η *

********************************************************************