Μοιρολόι με χιούμορ (για άντρα)

[Constance Celi]

Πέθανες, Κώστα μου, πέθανες!

Ήσουν του σπιτιού στύλος!

Κλαίνε τα βοϊδοσκυλόγατα!

Κλαίνε τα γουρούνια και ο γρύλος.

Σε κλαίει η γυναίκα σου!

Σε κλαίνε τα αδέρφια σου!

Σε κλαίνε τα ανίψια σου

και  τα παιδόγγονά σου!

Εδούλευες στην οικοδομή

κι έτριζαν τα θεμέλια!

Το υπόγειο εσυγύριζες

και τρίζαν τα βαρέλια!

Το βράδυ καθώς πλάγιαζες 

μαζί με την κυρά σου

τρανταζόταν η κλίνη σου

απ' τα κόλπα τα τρελά σου!

[Constance Celi]

Καλησπέρα στην ομαδάρα μας την άπαιχτη!

Επειδή δεν υπάρχει γάμος χωρίς κλάμα και κηδεία χωρίς γέλιο, σκέφτηκα να εισάγω το στοιχείο του χιούμορ στο μοιρολόι (βάζοντας έτσι μια πινελιά ανανέωσης σ' αυτό το ξεχασμένο είδος τέχνης). Αυτή τη στιγμή βέβαια μιλάω εκ του ασφαλούς. Αν πάθει κάτι ένας δικός μου άνθρωπος, θα χάσω τη γη κάτω απ' τα πόδια μου. 

[Constance Celi]

Ε χε χε...Οι καινοτομίες με μάραναν. 

[Constance Celi]

Έχω ακούσει παρόμοιες παροιμίες. Η ουσία είναι να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας (γονείς, συγγενείς, φίλους, συναδέλφους κτλ., ακόμα κι όσους δεν μας έχουν φερθεί με τον καλύτερο τρόπο). Έτσι, νιώθουμε όμορφα και καθιστούμε τις σχέσεις μας υγιείς. Όταν φύγουμε εμείς από τη ζωή ή κάποιος δικός μας -ο μη γένοιτο- πρέπει η ψυχή μας και η συνείδησή μας να βρίσκονται εν ηρεμία.

[Παντελής]

μακάρι να κάναμε όλοι αυτό η ζωή θα είχε την αξία που της πρέπει...