Κλινοσοφιστεῖες καί ὄχι μόνον

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Re: Κλινοσοφιστεῖες καί ὄχι μόνον.

Δημοσίευση ἀπό ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ,  Κυρ.  17 Ἀπρ, 2016 7:46 am

Μιὰ ἀνάσα στὴν μαρτυρικὴ Λέσβο,

μιὰ πνοὴ τῆς ἀνάσας αὐτῆς καὶ στ' ἆλλα μας

νησιὰ τοῦ Αἰγαίου Πελάγους,

- ὅ,τι πιὸ ἑλληνικοῦ στὴν Ἱστορία...

Κι' ἄς ἐλπίσουμε πὼς ὁ βραχνὰς...

(ἆσε, κάτι δικό μου εἶν' αὐτό, δὲν ἀξίζει νὰ σᾶς στενοχωρήσω, τουλάχιστον ὄχι σήμερα).

~

 Χ θ έ ς:

~ Ἦρθε, ἔφυγε.

Σχεδὸν εἶδα ὅλο τὸ περιστατικό. Δὲν μπορῶ νὰ πῶ ὅτι δυσανασχέτησα πουθενά. Ἐκτὸς ποὺ ὁ λαὸς θέλει ἆρτον καὶ θεάματα, (ὡς θέαμα ἦταν ἁπλὸ, στὰ μέτρα τῆς ἀνθρωπιᾶς), ἦταν κάτι ποὺ ἔπρεπε γιὰ πολλοὺς καὶ διπλωματικοὺς λόγους νὰ γίνει. Ἡ σημερινὴ Ἑλλάδα ἔδειξε ἐπιτέλους (ντροπιασμένη οἰκονομικὰ σὲ βαθμὸ δουλείας τὴν ξέρουν) ἕνα ἀνθρωπιστικὸ πρόσωπο στὸν Κόσμον ὅλον. Συγκινήθηκα μὲ τὶς σημαιοῦλες ποὺ κρατοῦσαν σεμνὰ καὶ ὄχι ἀμερικανοτσικλοφουσκοκαμαρωτὰ λίγα ἄτομα ἐδῶ κι' ἐκεῖ. Δάκρυσα ἀκούγοντας τὸν Ἐθνικό μας Ὕμνο (σκάλες ἀνώτερος ἀπὸ τὸν ἰταλικό), μὲ κεί-νους τοὺς στίχους ("...ἀπ' τὰ κόκκαλα βγαλμένη...χαῖρε, ὤ Λευτεριά") ποὺ δονοῦν κάθε παλλόμενη σκέψη καὶ καρδιά. Ἀπὸ τὰ θυσιασμένα κορμιὰ τῶν Ἑλλήνων δὲν ἀναδίδεται μπόχα σαπίλας θανάτου ἀλλὰ Ἐλευθερία γιὰ μᾶς ποὺ ζοῦμε. Ἄν χρειαστεῖ ξανά, δὲν ὑπάρχει καλλίτερο παράδειγμα.

~ Ὁ Πάπας ἦταν στὴν περίπτωση ὁ πρωταγωνιστής. Φέρθηκε καὶ μίλησε καθὼς ἔπρεπε. (Σκεφτόμουν: ἄραγε οἱ Τοῦρκοι παίρνουν χαμπάρι ἀπὸ ἀλληλεγγύη; Πολὺ ἀμφιβάλλω. Δυὸ βήματα πιὸ κεῖ, θὰ λέγαν: "-Κοῖτα ποὺ σήμερα, ἄει στὸν Şeytan, δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε παραβιάσεις, οὔτε νὰ στείλουμε Λαθραίους!...Αncak kavram - ἀλλὰ ἔννοια σας, σὲ 24 ὧρες θὰ σᾶς δείξουμε ἐμεῖς..."). Εὖγε του ποὺ ἦρθε.

~ Ὁ Βαρθολομαῖος κράτησε στὴν περίπτωση δεύτερο ρόλο, σεμνὸ καὶ παραδεκτό.

~ Ὁ Ἰερώνυμος κράτησε κι' αὐτὸς στὴν περίπτωση δεύτερο ρόλο, σεμνὸ καὶ παραδεκτό.

* Καὶ οἱ τρεῖς μαζὺ ἔκαναν μιὰ πράξη παρηγοριᾶς καὶ ἐλπίδας.

~ Ὁ Ἀλέξης Τσίπρας ἔδειχνε χαρούμενος ποὺ κατάφερε τελικὰ νὰ ἡγηθεῖ μιᾶς ἐπιτυχημέ-νης ὑποδοχῆς καὶ συντροφιᾶς καὶ πράξεως. Ξένα κόλυβα, ὄχι δικά του. Νὰ γινόταν καὶ κἅνα θαῦμα, νὰ εἰσερχόταν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα (μπορεῖ καὶ παραμπορεῖ, ἅμα θέλει Ἐκεῖνο) στὸ κεφαλάκι του, νὰ τοῦ ξέκοβε κάθε ψευδοπρέπεια, μπὰς καὶ φύτρωνε στοῦ μυαλοῦ του ἐκεῖ τὴν "ἐρημιά, λίγο χορτάρι παλληκαριᾶς Ἑλλήνων" (παλαιᾶς κοπῆς καὶ ὄχι σημερινῆς ἀλλοδαπ'-ἑλληνομπασταρδοπολτοποιήσεως) καὶ νὰ φτιάχναμε, τότε, λέει, "στεφάνι 'ς τὴν κόμη τῆς Δόξας".

(Εἶχα δὲν εἶχα, κλινοσοφοσουρρεαλίστηκα πρωὶ πρωί...Μπορεῖτε νὰ μοῦ σούρετε ὅ,τι γουστάρετε, - τέτοιες γεροντικὲς χαζομάρες ποὺ ξαμολάω).

Δὲν ἔτυχε, δὲν ξέρω ἄν εἰπώθηκε (μᾶλλον ὄχι) κάτι γιὰ τὴν κατεχομένη Κύπρο μας. Εὐρώπη νὰ σοῦ πετύχει!...Ἱκανὴ νὰ δημιουργεῖ Εἰδομένες καὶ ἐπιθέσεις σὲ ἐδάφη της ἀπὸ κατασκευασμένους λαούς, βορείως καὶ ἀνατολικῶς τῆς κατ' ἐξοχὴν Εὐρώπης, τῆς Ἑλλάδος, ποὺ θέλουν νὰ εἰσέλθουν στοὺς κόλπους της.

 Ἄχ, μαννούλα μου γλυκειά, Σμυρνιὰ ποὺ ἔζησες τὸ '22, ἐσένα τώρα θυμήθηκα.

Δὲν μπορῶ τίποτ' ἆλλο νὰ πῶ.

.Ἀφῆστε με.

Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Υ.Γ.

Πέραν τῆς ὅποιας ἀξίας ποὺ ἔχει τὸ κείμενο αὐτό, ὅπως συνηθίζω τελευταίως, δηλώνω καὶ πόσην ὥρα μοῦ πῆρε νὰ τὸ συντάξω, ἐδῶ, ἐπὶ τόπου. Τὸ κάνω γιατί σιχαίνομαι νὰ μοῦ λένε οἱ κακογράφοι: "ἔτσι αἰσθάνομαι, ἔτσι ὅπως γράφω". Ἔ, λοιπόν, γιὰ νὰ γράψω αὐτὸ ποὺ σκέφτομαι καὶ ὅπως τὸ σκέφτομαι, ἐμένα μοῦ παίρνει πάρα πολλὴν ὥρα, μὲ ταχὺ ρυθμὸ καὶ νεῦρο σὰν τὸν Δημήτρη Μητρόπουλο ὅταν διηύθηνε ὀρχήστρα. Κι' ἄς ξέρω δακτυλογράφηση ἀπὸ τὸ στρατιωτικὸ (εἰδικότης: Δακτυλογράφος τοῦ Ὑπασπιστοῦ ἀλλὰ καὶ στὸ 2ο Γραφεῖο - μάλιστα εἶχα σβήσει δεκάδες ἡμέρες φυλάκισης, σὲ δεκάδες στρατιῶτες, ἀκόμα κι' ἄς μὴν τοὺς γνώριζα).

Λοιπὸν τὸ κείμενο αὐτό, μαζὺ μὲ τὸ "φλύαρο" " ὙστεΡόγραφο", μοῦ πῆρε 2 ὧρες καὶ 20 λεπτά.

Εἶμαι σίγουρος πὼς αὐτὰ ἤθελα αὐθόρμητα νὰ πῶ.

[NO]

Έπεσα πάνω στην γραφή σου, και δεν μπόρεσα να μην σταθώ για να σε συγχαρώ!! 

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Σωστός όπως πάντα!!!