ΠΑΝ ΟΝ

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

ΠΑΝ ΟΝ                                                                             

Πυθαγόρειοι: «εις ο Θεός εν τε θεοίσι και ανθρωποίσι Μέγιστος ούτι δέμας θνητοίσιν όμοιοις ουδέ νόημα»

 

Λαίμαργη θάλασσα, κρύσταλλα άυλα τα ζωντανά νερά σου,

πως παράξενα ξεχειλώνεσαι απροσάρμοστα στη Νύκτα και στο Χάος!

Ένσπερμη θάλασσα με πασανάκατες ιαχές στεγνή σιωπή γεμάτες.

 

 

Άγουρε Ουρανέ πασαλειμμένε με της αλησμονιάς οράματα,

πως παράδοξα αυτό το πνεύμα σου ρέει, αέναα κοσμογονικέυετε!

Στο περασμένο αύριο τέλεψες, στο μελλοντικό χθες ξανά αρχίζεις.

 

 

θεογόνα Άβυσσος ανταριασμένη κι ιλαρή και πάνσπερμη,

αβεβήλωτη ανάσα από το σπλάχνο σου το σπλάχνο το δικό μου,

κει μέσα στο μέσα μου αεικίνητο το νοερό παλάτι του Πάν Όντος.

 

 

Σεις πόμαχοι βροτοί στων ήλιων των σβησμένων τα καμένα απομεινάρια,

και σεις ξωμάχοι θεοί στα άστρα τα απόμακρα τα εξωσυμπαντικά,

με ακούτε βέβαια μέσα κει στα μνήματα τα υπεργαλαξιακά,

αιώνια λούζεστε στα ζωογόνα γνωστά-πρωτόγνωρα Σκοτάδια.

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

μια φιλοσοφική κι όχι θεολογική άτολμη προσέγγιση

[Παντελής]

η αλήθεια δεν είναι απόλυτη.