Ο παλλαϊκός αγώνας

[Constance Celi]

Ο παλλαϊκός αγώνας

 

Εσύ πολίτη προβληματισμένε,

κοιτάς με δέος του φασισμού τη βία,

μα σήκωσε το κεφάλι σου καημένε,

είσαι ικανός -αν θες- να γράψεις ιστορία.

 

Η δημοκρατία είναι του Θεού Δώρο,

με αγώνες και θυσίες κατακτιέται,

δωσ' της, λοιπόν, ξανά το χώρο,

να αρχίσει να ξαναγεννιέται.

 

Όλοι στους δρόμους, Θεέ, να βγούμε

όλοι μαζί στο δίκαιο αγώνα.

Αν πράξουμε έτσι, ένα να θυμηθούμε:

θα μείνουμε στην ιστορία του αιώνα.

 

Αγρότες ηλιοκαμένοι

θεματοφύλακες της γης για χρόνια

πάρτε μαζί σας κλαδευτήρια και δρεπάνια

και ελάτε όλοι στον αγώνα.

 

Εργάτες, μπετατζήδες, οικοδόμοι,

που είστε της σκαλωσιάς καμάρια,

ελάτε όλοι στον αγώνα,

με όλη σας την ψυχή ως παλικάρια.

 

Παπάδες με τα χαϊμαλιά, 

μετά τη Λειτουργία,

πάρτε τα εξαπτέρυγα

κι ελάτε στην πορεία.

 

Λόγιοι και επιστήμονες

τον ελιτισμό αφήστε!!!

Μιλήστε κατανοητά!!!

Εμπνεύστε!!! Οδηγήστε!!!

Constance Celi, ποιήτρια ελάσσονος κλίμακας

 

[Παντελής]

το πρόβλημα δεν είναι οι ιδέες μας, αλλά οι πράξεις μας,

όλοι πιστεύουμε πως έχουμε δίκιο, κι η ιστορία μας διαψεύδει.

[Constance Celi]

Μέγάλη κουβεντα αυτή. Ευχαριστώ για το σχόλιο.

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

πολύ ωραίο, κι επίκαιρο. και κάτι ακόμα: τι γεννά τη δημοκρατία; η ελευθερία προηγήτε ή έπετε   της δημοκρατίας;

[Constance Celi]

Σ' ευχαριστώ, Ανδρέα μου! Είναι βέβαια δυσκολο να απαντήσω στο ερώτημά σου. Θα απαντήσω λοιπόν κάπως διπλωματικά: η ελευθερία και η δημοκρατία βρίσκονται στον ίδιο παρονομαστή, είναι ουσαστικά δίδυμες αδερφές.