Χα!

[Ελένη]

                                     Χα!

Σκοτάδι

Πίσσα

Είμαι μόνη, τόσο μόνη

Περπατώ άσκοπα στους δρόμους της Αθήνας

σ 'αυτούς τους ατελείωτους δρόμους

που δεν έχουν αρχή

ούτε τέλος

Οι σκέψεις μου με ζαλίζουν, δεν τις αντέχω άλλο.

Θα προτιμούσα την ανυπαρξία

 να είμαι ένα ζώο, χωρίς νου, χωρίς λογική

χωρίς αναμνήσεις

Θέλω να τελειώσουν όλα... τώρα... τώρα...

 

 Αχ

 τι ωραία αίσθηση

πεθαίνω! πεθαίνω!

 τώρα... τώρα...

Ποιοι είναι όλοι αυτοί γύρω μου; Τι να λένε άραγε;

 Είμαι πολύ ψηλά για να τους ακούσω

 Είμαι τόσο όμορφη μέσα στα λευκά

Πιο βαθειά

 σπρώξτε κι άλλο αγαπημένοι μου

πιο βαθειά

 να θαφτούν όλα μέσα

Κι άλλο χώμα, κι άλλο, πιο πολύ

Τι ωραία αίσθηση...πέθανα!

Πέθαναν όλα...

Το απόλυτο κενό... Χα!

 

Τον αγαπώ αυτό τον κόσμο

δηλαδή  τον άλλο

όχι αυτόν

Αυτός είναι καταστροφικός

σε οδηγεί στον άλλο, αργά ή γρήγορα

 Νικάει πάντα και τους πάντες

 Σήμερα όμως του έριξα χτύπημα κάτω από τη ζώνη

 Δεν το περίμενε από μένα, τόσο νωρίς

 Χα!

 Σε νίκησα ζωή, με πέθανα πρώτη.

Χα!

 

Αχ

 φυσάει

 φύσα θλιμμένο αεράκι

Μη λυπάσαι για μένα

 Κανένας ποτέ δε λυπήθηκε χωρίς λόγο

Πάντα όλοι έχουν τους λόγους τους

που χαίρονται ή λυπούνται

 Εσύ τι λες;

 Έχεις δίκιο εσύ δεν είσαι άνθρωπος, είσαι αερικό... αερικό θανάτου!

Χα!

[Φώτης Μότσης]

Γεια σου, άνθρωπε, δίποδο, μαδημένο πετειναράκι! Είν, αλήθεια, και μην ακούς, σαν δεν λαλήσεις εσύ το πρωί, ήλιος δεν βγαίνει… (Νίκος Καζαντζάκης) 

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!