νοσταλγίες / το νυφοπάζαρο

[Δημήτρης Φάββας]

Βρίσκομαι τώρα μέσα στη μπόρα χωρίς ομπρέλα να προχωρώ

έχω μουσκέψει μα μου αρέσει στα περασμένα να περπατώ

πέρασαν χρόνια, μισός αιώνας, άλλες συνήθειες, άλλοι καιροί

νέοι ακόμα, στα πεζοδρόμια, συγκεντρωμένοι, όλοι εμείς,

 

τις κοπέλλες να κοιτάμε,

πάνω κάτω να περνάνε,

κι όταν οι ματιές μας σμίγουν,

τις διαθέσεις να προδίδουν

με χαμόγελα και νάζια,

υποσχέσεις στα σκοτάδια.

Όλα τούτα έχουν σβήσει

και κανείς δεν θα γυρίσει

κανείς άλλος από μένα

νοσταλγός στα περασμένα

 

τώρα στο δρόμο, βρίσκομαι μόνος χωρίς ομπρέλα μες στη βροχή

γνώριμος δρόμος, άλλος ο κόσμος και άλλη είναι η εποχή

και οι αλήθειες, και οι συνήθειες έχουν αλλάξει κατά πολύ

μόνο μια γριούλα, η καϋμενούλα σαν κάτι θέλει να θυμηθεί

 

Έχει κολλήσει πάνω τη μύτη, στο πέρα τζάμι και με κοιτά

ίσως νομίζει πως με γνωρίζει, κουνά το χέρι και χαιρετά

ή μήπως πάλι βλέπει το χάλι ενός αγνώστου, ενός τρελού

ενός χαμένου ή μεθυσμένου όπου δεν έχει να πάει που

 

μα τα γαλανά της μάτια

μου θυμίζουν τώρα κάποια

που με χείλη βελουδένια

μου ‘βαλε  φωτιά στο αίμα

κι ήμουνα τρελός μαζί της

όταν πήρα το φιλί της

αλλά είχα πίσω κάνει

όταν ζήτησε στεφάνι

 

και προχωράω, κοντά της πάω και κείνη φεύγει για μια στιγμή

ανοίγ’ η πόρτα και όπως πρώτα παίρνω στα χείλη ένα φιλί.

Αχ Αντωνιέτα, τα χρόνια πέτα και ξαναγύρνα στην εποχή

που σε ποθούσα και λαχταρούσα να σε φιλάω κάθε στιγμή.

 

…………………………………………………………………..

 

τώρα δυο γέροι, χέρι με χέρι στο τραπεζάκι πίνουν καφέ

στεγνά τα ρούχα, χωρίς παπούτσια, σκιές του κόσμου από το χθες

υγρά τα μάτια, λειψά τα δάκρυα, μένουν θλιμμένοι και σιωπηλοί

έχουνε γύρει στο παραθύρι και δίνουν ένα στεγνό φιλί

 

[Δημήτρης Φάββας]

Πέρασα τυχαία και είπα να ευχηθώ καλή χρονιά στους φίλους με μια καταχώρηση,

Έχουν αλλάξει μερικά πράγματα από την τελευταία φορά, δεν έχω σκοπό να μπαίνω εδώ συχνά και να σχολιάζω, και πάλι καλή χρονιά.

[Δημήτριος Γκόγκας]

Καλημέρα κύριε Δημήτρη.....και καλή χρονιά. Δεν έχω διαβάσει άλλα ποιήματά σας αλλά αυτό που αναρτήσατε τώρα στο είδος που αντιπροσωπεύει είναι ΚΑΛΟ.

[Παντελής]

όμορφα χρόνια, μες τα βαγόνια, με ήλιο για χρόνια, δεν ήμασταν πιόνια, νιώθαμε συμπόνια.

αφιερωμένο στον στίχο σου Δημήτρη, χρόνια σας πολλά!!!

[Δημήτρης Φάββας]

Όπως είπα από την αρχή, μπήκα για να ευχηθώ στους φίλους. Παντελή, φίλε χαίρομαι που συνεχίζεις ακόμα εδώ και σ' ευχαριστώ για την αφιέρεωση.

Δημήτρη αν θέλεις να διαβάσεις άλλες, δικές μου καταχωρήσεις, υπάρχουν αρκετές εδώ μέσα.

Το νυφοπάζαρο αναφέρεται στην εποχή του '62 στην πόλη Taubaté της βραζιλίας. Η Αντωνιέτα είναι υπαρκτό πρόσωπο.

Καλή σας συνέχεια