σκιᾶς ὄναρ ἔρως

[Φώτης Μότσης]

Καλή

Ὁ ἔρωτάς μας χορεύει μέ τόν χάρο

ὅταν μέ σκουλαρίκι πάλλευκο

στήν κορυφή στό κυπαρίσσι  σύγνεφο ἀδράχνεται

            μήν κι ἀγναντέψει ἀψηλότερα

Καί κάτω στή ζωή

ἕνα πούσι

            θολό θολό

τοῦ ἐρωτευμένου ὁ νοῦς

 

Καλή

Τί νόμιζες πώς ἀνασαίνουν τά κυκλάμινα

            Πυρίτη ἔρωτα

            Ριπές ἀπό τόν δυόσμο ἐκεῖνο

ὁ πού μαραίνει  καί μαραίνεται

σέ μακρινοῦ ἐρωτευμένου σωθικά

Ξενιτεμένου στήν ἀπαντοχή

Δίχως ἀνάσα ἄλλη

πάρεξ τῆς ἀνάμνησής σου τό θυμίαμα

                                                                                                                                                Ἐκεῖνος

[Δημήτριος Γκόγκας]

Κύριε Μότση ...πράγματι έχετε αναρτήσει ένα υπέροχο ποίημα. Δεν έχω διαβάσει ξανά ποίημά σας, δεν γνωρίζω εάν είστε ποιητής ή απλά κάποιος σας όλους μας που ασχολούντε με την ποίηση και τον στίχο. Πράγματι βρίσκομαι μπροστά σε ένα αξιολογότατο ποίημα. Έξοχο!

[Παντελής]

για την αγάπη σταυρώθηκε ο Χριστός, για αυτό τα τιμαλφή της κοστίζουν ακριβά όποτε είναι αληθινή.

[Δημήτριος Γκόγκας]

Ψάχνοντας βρίσκει κανείς...έξοχος κύριε Μότση. Υποκλίνομαι ! 

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Εξαιρετικο!!!