στο περιβόλι του θανάτου

[γιωργος ιακωβου]

Τα ανοιξιάτικα λουλούδια ο ήλιος τα εμάρανε

πάει εχάθηκαν τα όμορφα χρώματά τους

εχάθηκαν τα μεθυστικά τους αρώματα

πέθανε η ζωντάνια τους

τώρα μόνο ξεροί βλαστοί άχρωμοι καί νεκροί, στέκουν

πεσμένοι στο καυτό χώμα που τα γέννησε

 μια πεταλούδα ξαφνικά επρόβαλε

πετώντας ανάμεσα στο περιβόλι του θανάτου

πανέμορφη με χρώματα μαγικά

ο ήλιος πια εχάριζε απλώχερα

όχι θάνατο μα ομορφιά 

καθώς λαμπίριζαν τα χρώματα στο φώς του

και αισθάνθηκα ευλογημένος

σαν ένιωσα την ομορφιά να περνάει εμπρός μου

πόσο όμορφη πόσο απλή,πόσο ζωντανή

είναι τελικά  η ομορφιά

στό περιβόλι του θανάτου!!

[Παντελής]

θυμίζει το ποίημα σου Καριωτάκη, η ζωή πάντοτε να νικά το θάνατο, στο ψυχικό μας κόσμο φίλε.

[Δημήτριος Γκόγκας]

Έχει μια σιγαλιά του ποίημά σου, μια πικρή μοναξιά λέξεων κυματίζει στίχο -- στίχο. 

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!