Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ένα Καράβι στην Άσφαλτο (διαφορετικές οπτικές νεκρής φύσης)

Οπτική του Δέρματος

Μοιάζει αφημένο από καιρό

γυρτό έχει αποκάμει με σπασμένο σβέρκο

υπομένει την εγκατάλειψη του άκληρου δημιουργού

τα βαμβακερά χέρια του ουρανού

δεν το προσμένουν

στρεβλό παραιτημένο

πίσω από την άμμο γονατισμένο

παράταιρο οικτρό

περικυκλωμένο από αεικίνητες λαμαρίνες αυτοφυείς

γερά όμως καρφωμένο στην άσφαλτο

εξωραΐζοντας την ύβρη

όταν διάβαινε τη θάλασσα με γνώμονα τη σάρκα και την ύλη

Οπτική της Ψυχής

Το δέρμα του σκασμένο

τα πόδια του κομμένα χαμηλά

το στόμα πια σκισμένο και ανοιχτό

τα χέρια κομμένα από ψηλά

υμένες που παραβιάστηκαν

με συγκατάθεση... συνενοχή της απάθειας

η μνήμη όμως θερίζει σε μονοπάτια λίθινα

Οπτική των Σπλάχνων

Σκισμένο μεράκι οι κουρτίνες

μοιάζουν με παλμούς αντανακλαστικούς

το σκαρί ξεκοιλιασμένο και αδειανό

το χρώμα πια σβησμένο σε μάτια σφαλιστά

σκαμμένα τα ύφαλα σταυρός βαρύς σκουληκιασμένος

τις ρυτίδες που διασχίζουν του νου

αφοδεύσεις στο μέτωπο της θάλασσας

ρωγμές στο στόμα το ακυβέρνητο

είναι η παραίτηση που εξοικειώνει στην πίσσα

η εγκατάλειψη που σίγησε το κύμα

Οπτική της Αποστροφής

Θολώνει τα μάτια μου η αχλή των περασμένων

προσβάλει την νόηση του φοβισμένου προσκυνητή

χαράζει τον ορίζοντα ράβοντας τον με τις ρωγμές του

εφευρίσκοντας αποστροφή στα νεκρωμένα ύφαλα

η όψη του ψοφίμι σε σήψη

εγκιβωτίζει το πρόσωπο του ύστατου τρόμου

Οπτική της Άγνοιας

Ακροπατώντας στις στέγες του γκρίζου ουρανού

σκέψεις σύγκορμες τρεμάμενες αχαλίνωτου εγωισμού

ανείπωτες ουλές βαραίνουν των γλάρων τα φτερά

ζύγαινες που σκυλεύουν τον νου

αγκομαχούν να αντιδράσουν στα ρηχά τα ενοχικά

ραπίζει ο άνεμος τα πούπουλα των νεφών μουσκεμένα με ιδρώτα

από το προσκέφαλο μιας εμπύρετης οδύνης και ηδονής

το ψυχογράφημα της απειλής δοσμένο μεθυστικά

με τους χυμούς της ζωής

με την χολή της θυσίας

με το όξινο της φθοράς και της φυγής

και αυτό το πολυκαιρισμένο το σκαρί

λόγχη στα πλευρά του ουρανού

την όψη σου πληγώνει

Προβολές: 108

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 6 μέλη

Σχόλιο από τον/την Δημήτριος Γκόγκας στις 9 Απρίλιος 2013 στις 11:02: Δύσκολο ποίημα είναι αλήθεια. Σε πολλά του σημεία χρειάζονται διπλές και τριπλές αναγνώσεις. Όμως αγρίεψε πολύ η έρμη ζωή μέσα στην ζωή μας και οι αποζημιώσεις με καλούς στίχους και ποιήματα σε μια εποχή που κλείνουν οι επιχορηγήσεις είναι λιγοστές. Μέσα σε αυτές και το υπέροχο ποίημά σου Βαίε!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 9 Απρίλιος 2013 στις 19:54: Εξαιρετικο!!!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 10 Απρίλιος 2013 στις 0:30

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 10 Απρίλιος 2013 στις 0:31: αξιόλογη δημιουργία από κάθε οπτική Βάιε!

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 10 Απρίλιος 2013 στις 5:28: Πολλές πτυχές του άγγιξες

σχολών ανατομείο

κάθε π` αφουγκραζόμαστε

βλέπουμε μεγαλείο !!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Βαιος Μεταξογιεννης στις 10 Απρίλιος 2013 στις 12:31: Σας ευχαριστώ!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 10 Απρίλιος 2013 στις 20:17: Η δύναμη του γραπτού σου, ανεβάζει τον πυρετό του αναγνώστη σου Βάιε!!!!

και αυτό το πολυκαιρισμένο το σκαρί

λόγχη στα πλευρά του ουρανού

την όψη σου πληγώνει

Ναι!!!

Σχόλιο από τον/την Τσιανος Τακης στις 11 Απρίλιος 2013 στις 4:45: Πολυ ευγλωτος.!!!!!!!!!!!!! Δυνατες και βαθιες εμπνευσεις Βαιε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!