Το Σύρμα που Χαράκωνε τα Χέρια

[Βαιος Μεταξογιεννης]

Κρατούσαμε γερά το συρματόπλεγμα

θαυμάζοντας τα δέντρα που σιωπούσαν

γερά κρατούσαμε το σύρμα

ματώνοντας τα χέρια με ελπίδα

Τα μάτια στυλωμένα στο ηλιόχρωμα

χορταινόταν ο χρόνο μας με χώμα

στυλωμένα μάτια στον ήλιο

τυφλώνοντας τους οφθαλμούς με ύπνο

Θέλαμε να διαβούμε το χαράκωμα

μεθώντας τις καρδιές με ορίζοντα

να διαβούμε θέλαμε μνήμες

υψώνοντας σημαία με ευθύνες

Σε ετούτες τις πνιχτές στιγμές

που μάτωνε το σύρμα τις φωνές

και βαλτωμένα τα μάτια ανεμίζουν

φέγγοντας την κόψη της ουλής

διαβαίνοντας το χάσμα της ευχής

τα εσπερινά τα μάτια δεν μας είδαν

[Ειρήνη]

ματώνοντας τα χέρια με ελπίδα

Θαυμάσιο!!!

[Κατερίνα]

με πολύ νόημα Βάιε!

[Παντελής]

χαρακώματα και ματωμένα συρματοπλέγματα θα υπάρχουν για να προχωράμε.

 

καλώς γύρισες κοντά μας φίλε Βάϊε.

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

Ωραίο !!!!!!

[Βαιος Μεταξογιεννης]

[Βαιος Μεταξογιεννης]

την καλημέρα μου σε όλους και ευχαριστώ για τον κόπο της ανάγνωσης σας!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Θαυμασιο!!!