Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το Φως του ακροβάτη

Ο ακροβάτης σαν πατάει στο σχοινί,
παραπατάει και πέφτει μέσα στο μυαλό του,
στην ουτοπία, στο απόκρυφο όνειρό του ,
στον πιο βαθύ γκρεμό που κρύβει ετούτη η Γη.

Σ' αυτή την πτώση την ωραία, ασφαλώς,
κοινό δεν έχει μήτε δίχτυ ασφαλείας,
το ενδεχόμενο της πλήρους απωλείας
ισοφαρίζει το ταξίδι προς το Φως.

Προβολές: 124

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 13 μέλη

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 17 Μάρτιος 2013 στις 16:38: Την καλησπερα μου

Σχόλιο από τον/την Στυλιανός Στυλίτης στις 17 Μάρτιος 2013 στις 17:35: Αριστουργηματικό....!!!

Σχόλιο από τον/την Στυλιανός Στυλίτης στις 17 Μάρτιος 2013 στις 17:37: Ακροβάτης κι ο καβαλάρης τ' ουρανού....

Σχόλιο από τον/την το σπίτι στο ποτάμι στις 18 Μάρτιος 2013 στις 0:06: Υπέροχα νοήματα...άψογη τεχνική...υποδειγματικό πλέξιμο...

Τέλειο από κάθε άποψη

Σχόλιο από τον/την το σπίτι στο ποτάμι στις 18 Μάρτιος 2013 στις 0:08: Οι δύο τελευταίοι στίχοι, το κάτι άλλο!

Σχόλιο από τον/την λακωνικός στις 18 Μάρτιος 2013 στις 2:56: Α ! πολύ ξεχωριστή δημιουργία...!!

Σχόλιο από τον/την Giota Pi. στις 18 Μάρτιος 2013 στις 12:41: Apo ta poihmata pou den ta ksexnas pote ama ta diavaseis mia fora.

KATAPLHKTIKO DHMIOURGHMA.

Σχόλιο από τον/την Αντώνης Κατσαντώνης στις 18 Μάρτιος 2013 στις 12:58: Καλημερίζω Σπαρτινε.

Μεστό και βαρύ σαν πωγωνίσιο μοιρολόι το ποίημά σου, εύγε!