Φεγγάρι μου

[Aνδριάννα Θ.]

Απόψε ήθελα να βγω, να πάω να περπατήσω του φεγγαριου τη διαδρομή ξανα να ακουλουθησω. Μα το φεγγαρι κρυφτηκε στο μαυρο, και στο γκριζο γιατι λαψη του εκλεψες και δεν τ αναγνωριζω Βγες φεγγαρι μου ξανα παλι στη νυχτα και φωτεισε μου τα μονοπατια που πατα, Πανω στη θαλασσα της τωρα γλυστρα τα βηματα της για να γινουν ορατα. Βγες φεγγαρι μου αποψε διπλα στα αστρα οπως τοτε που την ειχα αγκαλια, της καρδιας μου ολα γκρεμισανε τα καστρα νερο εμπασαν τα τελευταια στεγανα. Και βουλιαζω, βουλιαζω για εσενα αγαπη μου σε μια θαλασσα παλευω μοναχος, και φοβαμαι, φοβαμαι για εσενα στη μαχη μου μην τη χασω και μεινω φτωχος. Δεν με πειραζει αν λαβωθω εγω για εσενα μεσα σε σκεψεις και σκουριασμενα σ αγαπω, εισαι οτι οι ραγες που πατουν πανω τα τρενα και αν σε χασω θα εκτροχιαστω.

Ανδριάννα Θ.

[Ειρήνη]

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο το φεγγαρι σου!!!

[Aνδριάννα Θ.]

:)

[NO]

Φεγγαρολούλουδα θα μάσω........ που λέει το άσμα. Φεγγαρολούλουδο και το ποίημα σου. από την γεμάτη με φως καρδιά σου, σε τέτοιο βαθμό που αν περπατήσεις νύχτα πανσέληνου θα νομίζουν οι διαβάτες ότι έχει δυό πανσέληνους. Μικρούλα υπέροχη και ανερχόμενη. Μπράβο σου.