Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Κάποτε...(μια σκέψη μου )

Κάποτε γράφαμε στιχάκια.!!

ΚΑΙ..
Τα στιχάκια μας αυτά
μες το συρτάρι να φυλάξεις
να τα διαβάζεις και να λες
χρόνε, δεν θα σ΄αφήσω
τίποτε να αλλάξεις.

Άστα, είναι τα λόγια αυτά
που μου είπε μια γυναίκα
ένα βράδυ,
άστα, να νιώθω πάνω μου
του λόγου της το χάδι.

Άστα και ας πέσει κίτρινη μπογιά,
χρόνε, ξέρω, απο σένα θα ναι,
άστα να ανοίγω το συρτάρι μου
....και εκείνη να θυμάμαι....

Νεφέλη

Προβολές: 161

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 10 μέλη

Σχόλιο από τον/την Παύλος Μελάς στις 10 Νοέμβριος 2012 στις 18:31: Άστα, είναι τα λόγια αυτά
που μου είπε μια γυναίκα
ένα βράδυ,
άστα, να νιώθω πάνω μου
του λόγου της το χάδι.

Πολύ ωραίο !!!!!!!!!!!!την καλησπέρα μου

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 10 Νοέμβριος 2012 στις 20:19: Καλώς τη Νεφέλη με τις ωραίες σκέψεις και τα όμορφα στιχάκια!!!!

Το θέμα έχει απασχολήσει και μένα κατά καιρούς....

Καλό βράδυ και καλή Κυριακή!

Σχόλιο από τον/την NO στις 11 Νοέμβριος 2012 στις 9:36: Ένας χορός αναμνήσεων μέσα από λίγους υπέροχους στίχους.

"Άστα και ας πέσει κίτρινη μπογιά,

χρόνε, ξέρω, απο σένα θα ναι,",

στέκομαι στον στίχο αυτό, γιατί μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ο τρόπος που μέσα σε ελάχιστες λέξεις, και με τον τελειότερο παραλληλισμό, περικλείεται το αμείλικτο και μη ανατρέψιμο πέρασμα του χρόνου, που μας γεμίζει θλίψη και καλές ή κακές αναμνήσεις. Αυτές τις καλές. τις νοσταλγικές στιγμές μας, τις μικρές χαρές μας τις λένε κάποια στιχάκια μας και η Νεφέλη βρήκε τον τρόπο να μας το πει με τον καλύτερο τρόπο. Νεφέλη νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που σχολιάζω δικό σου ποίημα, και απορώ γιατί τέτοιου είδους διαμάντια τα αναρτάς τόσο σπάνια. Πραγματικά χάρηκα που σε διάβασα και σε συγχαίρω για το υπέροχο και περιεκτικότατο ποίημα σου. Μην χάνεσαι!!!!!!

Σχόλιο από τον/την alter ego#--ξινή στις 11 Νοέμβριος 2012 στις 11:43: Μια σκέψη σου που μου άρεσε πολύ!!

Πολύ ωραίο!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 11 Νοέμβριος 2012 στις 16:21: Πολυ πολυ ωραιο!!!

Σχόλιο από τον/την Δημήτριος Γκόγκας στις 11 Νοέμβριος 2012 στις 20:55: Κυρία Νεφέλη ....το σχολιασμό μου τον έχετε ίσως διαβάσει στους Στιχοταξιδευτές. Το επαναλαμβάνω όμως ότι υπάρχει μια νοσταλγία σε θολό χρώμα και η διακριτικότητα μιας ανεκπλήρωτης επιθυμίας: ...δεν θα σ΄αφήσω
τίποτε να αλλάξεις

Σχόλιο από τον/την Βαιος Μεταξογιεννης στις 12 Νοέμβριος 2012 στις 7:47: Τίποτε δεν εμποδίζει την ευτυχία όσο η ανάμνηση της ευτυχίας.

André Gide, 1869-1951, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1947

Σχόλιο από τον/την Nefeli riga στις 25 Ιανουάριος 2020 στις 20:27: Χαίρομαι φιλοι μου που ξαναδιαβάζοντας τα παλια μου ποιήματα βρίσκω σχόλια που δεν τα ειχα δει, ηταν όπως εχω γράψει ξανά μια άσχημη εποχή που απουσίασα πανω απο 4 περιπου χρόνια.

Έμπαινα κατα πολυ αραιά διαστήματα έτσι χωρις κεφι και σκοπο ..

Λυπάμαι, που δεν ευχαρίστησα τοτε τους ευγενικούς φιλους μου, για τα ωραια τους σχολια.

Ολους σας ευχαριστώ, με πολλα συγγνώμη