Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Μάτια την ύστατη στιγμή

Τα μάτια δεν έχουν που να ακουμπήσουν

μένουν μετέωρα, ανέγγιχτα... στάλες ακίνητες στον αέρα

έχουν πάψει από καιρό να κουβαλούν αλήθειες

μην έχοντας πουθενά να αναπαυτούν μαραζώνουν

τα αγγεία μέσα τους μελανά διαστέλλονται

από αίμα χτυπημένο τρυπημένα στις γωνίες του τσιμέντου

μάτια που φθείρονται και παύουν να δακρύζουν

Όταν έρχεται η βροχή είναι η στιγμή

μέσα από τα σπλάχνα της να κλάψουν, να αφεθούν

μετέωρα ξανά με τις στάλες μαζί στον αέρα

ξέροντας όμως πως μπορούν να αναπαυτούν σε καθαρά χέρια

μην μπορώντας ούτε την ύστατη στιγμή να απαρνηθούν... να ξαποστάσουν

Στις κόγχες των ματιών αρτηρίες σπασμένες

πλημμυρίζουν κορνίζες κοκκινίζοντας όλες τις φωτογραφίες

μουσκεύοντας το μέτωπο με άκαμπτες ελπίδες

μην έχοντας που να ακουμπήσουν

γυρίζουν ανάσκελα και ατενίζουν

τα πιο βαθιά σκοτάδια και ύστερα από λίγο σβήνουν

σαν ξεχασμένη φλόγα από καντήλι

τρώγοντας το λάδι από το σώμα της και φθίνει...

Μείναν τα μάτια χωρίς περιγραφές

εικόνες που τσαλακώνονται σε βρώμικες γωνιές

ματιές που φυτεύονται ανάπηρες στην άσφαλτο

μην έχοντας πουθενά να αναπαυτούν

βολοδέρνουν μεθυσμένες και αφιονισμένες

χτυπώντας σε μαντρότοιχους και σε μεσοτοιχίες

χαμένες καρφώνουν συνθήματα σε τοίχους με ενοχές

μην μπορώντας ούτε την ύστατη στιγμή να ξαποστάσουν

Αν ο πανικός σε ντύσει βασιλιά γυμνό

και νομίσεις πως θα υψωθείς πάνω από την πίσσα

αν κάποια φευγαλέα στιγμή αμπαρωθεί τρομαγμένη

και τα μάτια σου την ζωγραφίσουν νύχτα πορφυρή

νομίζοντας πως ήρθε η ώρα της ανάστασης

να βγάλεις το φίμωτρο που δένει την μιλιά σου

και μη βιαστείς να αφεθείς και να απολαύσεις

ακλόνητες στις θέσεις τους θα βρεις

παραπεταμένες αψίδες αιχμηρές... σκουριασμένων θριάμβων

να σου θυμίζουν πως ούτε την ύστατη στιγμή

τα μάτια σου δεν μπορούν να ξαποστάσουν.

Προβολές: 169

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 9 μέλη

Σχόλιο από τον/την Βαιος Μεταξογιεννης στις 14 Οκτώβριος 2012 στις 15:46: Τα μάτια: τα μόνα υδάτινα σημεία σε μια έρημο κρέατος.

Philippe Bosser, Γάλλος δημοσιογράφος

( την καλησπερα μου συνταξιδιώτες!!!!)

Σχόλιο από τον/την Βαιος Μεταξογιεννης στις 14 Οκτώβριος 2012 στις 16:17: Ο αισιόδοξος εφευρίσκει τον τροχό, ο απαισιόδοξος τη ρεζέρβα.

Εβγκένι Κασέγιεφ, Σύγχρονος Ρώσος γνωμικογράφος

Ο αισιόδοξος πιστεύει ότι ζούμε στον καλύτερο δυνατό κόσμο. Ο απαισιόδοξος πιστεύει πως, αλίμονο, αυτό είναι αλήθεια.

James Branch Cabell, 1879-1958, Αμερικανός συγγραφέας

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 14 Οκτώβριος 2012 στις 16:43: Εξαιρετικο!!!!

καλησπερα

Σχόλιο από τον/την Παύλος Μελάς στις 14 Οκτώβριος 2012 στις 17:24: Καλησπέρα βάιε υπέροχο !!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 14 Οκτώβριος 2012 στις 23:50: ίσως και να μη θέλουν να ξαποστάσουν ...

λέω εγώ τώρα ... η φύσιν αισιόδοξη!

ωραίο Βάιε

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 15 Οκτώβριος 2012 στις 11:55: Μάτια χωρίς ελπίδα..γυάλινα....

Κι ας απαισιόδοξο το ποίημά σου, καταπληκτικό!!!

Καλημέρα Βάιε!

Σχόλιο από τον/την Nick Renito στις 16 Οκτώβριος 2012 στις 12:05: Εμβαθύνεις το νόημα με φιλοσοφικές σκέψεις!..

Καλημέρα Βάιε!..

Σχόλιο από τον/την Τσακίρη Χαρά στις 16 Οκτώβριος 2012 στις 17:30: Τα μάτια.....καθρέφτης της ψυχής.... που να ξαποστάσουν αλήθεια τόσα που βλέπουνε και δε μιλουν;;;;

Ομορφα!!!