Στα μονοπάτια του Άραχθου

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Στα μονοπάτια του Άραχθου
Επάνω στα Τζουμέρκα
Που 'ναι μαζί τ' ανθρώπινα
Με του Θεού τα έργα

Τ' αλώνι, η νύχτα, ο άνεμος
Η πέτρινη η βρύση
Το σύννεφο, η μικροκλησιά
Το καλντερίμι, η δύση

Νυχτώθηκα στο πορφυρό
Του άστρου το μονοπάτι
Ξημέρωσα στο σκοτεινό
Του χρόνου το γινάτι.

-Ποιος είμαι, πώς πορεύτηκα
Πού πάω και πού τραβάω
Ποια χνάρια και ποιον άνεμο
Μοίρα μου ακολουθάω ;

Και μου 'γνεψε η αστροφεγγιά
Και μου αποκρίθη ο βράχος :
Τ' άστρο το εντός σου ακολουθάς
Τρελός Θεός μονάχος

Αιώνες χίλιους στη σειρά
Στου χρόνου την αιώρα
Στ' άνθος του λίβα στο βοριά
Στον πόνο και στη μπόρα.

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)

[Κατερίνα]

άλλο επίπεδο γραφής Γιώργαρε!

τα σέβη μου αργηγέ!