Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Εδώ θα σε προσμένω

Εδώ θα περιμένω ως τα χαράματα
Μετρώντας μου ανάσες μία μία
Κι αν είναι να με πιάσουνε τα κλάματα
Θ' αντέξω κι ας μην έχει σημασία

Εδώ θα σε προσμένω ξημερώματα
Καπνίζοντας αμέτρητα τσιγάρα
Θα κάνω τις στιγμές ολοκαυτώματα
Δεν έχουν σημασία όλα τ' άλλα.

Εδώ θα σου μιλώ σα να 'σαι δίπλα μου
Στα μάτια σου θα βλέπω την μορφή μου
Την σκόρπια μου ψυχή κι όλη την πίκρα μου
Ξανά θα στην χαρίσω ανατολή μου.

Εδώ θα σ' αγαπάω σαν σε όνειρο
Μικρή του έρωτα μου ερωμένη
Κανένα μου συναίσθημα παρόμοιο
Δεν ένιωσα ποτέ μου αγαπημένη.

Ανδριάννα Θ.

Προβολές: 102

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 6 μέλη

Σχόλιο από τον/την Βαιος Μεταξογιεννης στις 28 Αύγουστος 2012 στις 9:56: Ξεχειλίζει πάθος και συναίσθημα!!!! Υπέροχο και χορταστικό!!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 28 Αύγουστος 2012 στις 11:52: Υπέροχο!!!

Σχόλιο από τον/την Aνδριάννα Θ. στις 28 Αύγουστος 2012 στις 12:06: σας ευχαριστωω :)

Σχόλιο από τον/την Aνδριάννα Θ. στις 28 Αύγουστος 2012 στις 17:13: ευχαριστω πλυ!

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 29 Αύγουστος 2012 στις 15:37: .

Πολύ ωραίο με αντοχές στην αναμονή !!!!

Σχόλιο από τον/την Nick Renito στις 3 Σεπτέμβριος 2012 στις 3:11: Πίσω από την έκφραση της αγάπης σου, ..της νοσταλγίας σου,..και της "νυκτερινής θυσίας σου" για τον άνθρωπο που αγαπάς,... κρύβεται μια "πικρία" που δεν τον έχεις κοντά σου!..

Καλησπέρα!.