Με πνίγει το παράπονο

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Με πνίγει το παράπονο
  Που είσαι μακριά μου
Και η απόσταση φωτιά
  Που καίει τα όνειρά μου

Δεν έχω πια χαμόγελο
  Πικράθηκαν τα χείλη
Κι η μοναξιά μου δεν μπορεί 
  Ελπίδες να μου στείλει

Μα πάντα θα σε καρτερώ
  Και θα σε περιμένω
Ας κουβαλάω το σταυρό
  Και ας αργοπεθαίνω 
Θα σε' χω μες την σκέψη μου
  Βαθιά μες το μυαλό μου
Κρυμμένη μέσα στην ψυχή
  Μαζί με τον καημό μου

Με πνίγει το παράπονο
  Σε θέλω μα δεν σε 'χω 
Έχω σπασμένα τα φτερά 
  Κι αυτό δεν το αντέχω

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)

[Ειρήνη]

Σε πνίγει το παράπονο

κι εγώ το έχω άφθονο, Γιώργαρε!!!!

Ο στίχος τραγουδά!! Έτοιμος!!!!

[Nana. Pagonidou]

Συμφωνώ με την Ειρήνη. ότι έχω προλάβω να διαβάσω από σένα, σκέφτομαι πάντα πως είναι στίχοι

για όμορφα τραγούδια.

Αλήθεια, θα σε ενδιέφερε κάτι τέτοιο;

[Ειρήνη]

Νανά έχουν ήδη μελοποιηθεί δικά του πάμπολλα!!!

[NO]

Μπράβο Γιώργο, Η Νανα μπήκε αμέσως στο πνεύμα της γραφής σου, μόνο που δεν ξέρει ότι έχει γίνει ήδη.  

Τούτο το ποίημα σου ταιριάζει αρκετά με ένα ποίημα της Ανδριάννης Θ. που μιλά για αγάπη από απόσταση, δεν θυμάμαι πως ακριβώς το τιτλοφορεί. Πάντως είναι υπέροχοι οι στίχοι σου και με γύρισαν πολλά χρόνια πίσω.

Και εις άλλα με υγεία.

[Celestia]

Υπεροχο οπως παντα!!!!!!!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Πάρα πολύ ωραίο !!!!!!

[Nick Renito]

Πολύ καλό!..

Καλησπέρα!..

[Παντελής]

γράφεις την ιστορία σου στο καλό ελληνικό τραγούδι.

 

καλή σου βδομάδα φίλε Γιώργο.

[Βαιος Μεταξογιεννης]

Τόσο ευαίσθητη και προσωπικη η γραφή σου!!!!Με άγγιξε βαθιά!!!