Η ΒΕΝΤΕΤΑ

[NO]

                      Η ΒΕΝΤΕΤΑ 

 

Ω! Συμφορά τι έπαθα, τι νύχτα ήρθε μαύρη

ω τούτο πρέπει μοναχά το αίμα να το πλύνει

με το βαμβάκι μ’ έκοψε η γλώσσα του η λάβρη

τώρα θ’ ακούσει σχολιανά και τι θα τον ξεπλύνει

 

Εγώ πολύ τον παίνεψα του είπα τόσα λόγια

κι αυτός με είπε κόλακα και υπερβολικό

απόψε μάλλον θ’ ακουστούν θρήνοι και μοιρολόγια

απόψε σ’ ανταπόδοση θα γίνει φονικό

 

Τι πάει να πει η “προσφώνηση πως είναι ατυχής”

και “επιεικώς μου φαίνεσαι σαν υπερβολικός”

με δυο κουβέντες μ’ έκανε να νιώσω δυστυχής

και από άγιος έγινα με μιας διαβολικός

 

Τον κόλακα στα μέρη μου εμείς τον λέμε γλύφτη

και το ’χουμε για προσβολή κι αν είσαι σερπετής

μονομαχία σου ζητώ, την ορρωδία κρύφ’ τη  

ή ζήτα μου συγχώρεση…. εδώ γονυπετής

 

Τι κι αν δεν είμαι Κρητικός εγώ κρατώ βεντέτα

που έκρυψα ανάθεμα κι εκείνη την πιστόλα

μου μοιάζεις μεγαλόσωμος, ..αν είπα μια κουβέντα

ξέχνα την τώρα αδερφέ κι ας πιούμε μια ρομπόλα

                                                Δ.Β.Κ

(Εγώ κερνώ)

Στον φίλο μου Χρήστο, με απειρομεγέθη διάθεση χιούμορ και μόνο. (Μάλλον θα το εντάξω στα εύθημα αριστουργηματικά μου συγνώμη αφηγηματικά μου ήθελα να πω). Καλημέρα Χρήστο, διδασκόμενε δάσκαλε, και χρόνια πολλά.

[NO]

Εγώ του είπα για κρασί

του είπα για ρομπόλα

κι εσύ θα σκάσω γάιδαρο

μου λες μιλάς και για πιστόλα

 

Που θα αδειάσεις πάνω μου

με πείσμα και γινάτι

και βλέπω καβαλίκεψες

του Άρη ένα άτι

 

Δεν είμαι πολεμοχαρείς

μην είσαι κυρά μου

κάλλιο να βγει το μάτι μου

παρά το όνομα μου

 

Με όλα τούτα μ’ έκανες  

να δείχνω σαν γαϊδούρι

κι από το θυμό μου φαίνεται

πως του ’μοιασα στην μούρη