Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Συγχώρα με παιδί μου

Χρόνια και χρόνια όνειρα

Αιώνες προσμονή,

Μέσα στη σκέψη πλάθαμε

‘να όμορφο παιδί…

Ζωγράφος δωδεκάχρονος

Στα χνάρια μου να πηαίνει,

Η επιστήμονας καλός

Την φύση να νικάει!.

Το καλοσώρισ' η ζωή

Στις πέντε του Νοέμβρη,

Μα στις οκτώ, το ζήλεψε

Ο χάροντας και πάει!.

Ετρέχαν τα ματάκια του

Με αποχαιρετούσε,

Με κοίταζε κατάματα

Τα' άκουσα μου μιλούσε:

"-…Φοβήθηκε με η ζωή,

με διώχνει πατερούλη!.

τσ' είπα να γίνω Δικαστής

με κάνει αγγελούδι!!…"

Και τούπα με την σκέψη μου:

"-..Συγχώρα με παιδί μου!..,

Άσημος είμαι ποιητής

και συ ο Δικαστής μου!."

Γραμμένο πριν (36) χρόνια , στην μνήμη του πρώτου μου παιδιού, Αγγελικής, που χάθηκε στις 8 Νοέμβρη 1976.

Το ποίημα αυτό, δημοσιεύτηκε στις 15 Νοέμβρη 1976 στην στήλη "Νεοελληνική ποίηση" της εφημερίδας "Κρητικά Νέα", με το ψευδώνυμο “Νίκος Ρουμελιανός" (Ρουμελί Κρήτης, το χωριό που γεννήθηκα).

Προβολές: 228

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 9 μέλη

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 30 Ιούλιος 2012 στις 23:03: Σαν μία δωδεκάχρονη

ζωή, φίλε, εν τάφω,

δεν ξέρω ούτε τι να πω

ούτε και τι να γράφω....

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 30 Ιούλιος 2012 στις 23:11

Σχόλιο από τον/την Βαιος Μεταξογιεννης στις 30 Ιούλιος 2012 στις 23:11: Έχω δυο αγοράκια 3.5 χρονων και 15 μηνών και ένιωσα ένα σφίξιμο βαθύ για αυτή την τραγωδία σου,,,να μην αξιωθεί κανείς να χάσει ενα παιδί... φαντάζει δυσβάσταχτο φορτίο και είναι ο μεγαλύτερος τρόμος της ζωής μου να πάθουν κάτι τα παιδιά μου. Μεγάλο θάρρος και δύναμη να μοιραστείς μαζί μας κάτι τόσο προσωπικό και τραυματικό στολίζοντας το με τον εξαίσιο στίχο σου και την αυθεντική σου εκφραστικότητα!!! Καλό Βράδυ!!!