Μούσα

[Βαιος Μεταξογιεννης]

Σε συνάντησα διάφανη,λουσμένη στο φεγγάρι

ανάσες ήπιαμε μεθύσαμε πιασμένοι αγκαλιά

φοβήθηκα ακουμπισμενος στο πιο βαθύ σκοτάδι

γυρεύοντας σφαίρα από ασήμι να σκοτώσω τα φιλιά

Βυθίστηκα στον πάγο των γαλάζιων λιμνών σου

να σβήσω με το κρύο τους τη θέρμη των πληγών

αφέθηκα να αναδεύω τη γεύση των χειλιών σου

γυρεύοντας πρωινή δροσιά στο άλγος των ματιών

Σε φέρνω στον κατατρεγμένο νου τις νύχτες της Σελήνης

σώμα σπαθωτό,ασημοθώρητο κόρη της Αφροδίτης

σμιλεύω αργά το μαρμάρινο ομοίωμα της νιότης

αιχμαλωτίζοντας μάταια το είδωλο της Αντιόπης

Εξομολόγηση καρδιάς δεν θα ακουστεί μπροστά σου

από φόβο μην σπιλώσει τον ουρανό της αγκαλιάς σου

συνοδοιπόρος είμαι δίπλα σου μα πάντα σιωπηλός

των αθάνατων χρησμών μαντατοφόρος κοινωνός.

[Nick Renito]

Άφησες τις αισθήσεις σου να μιλήσουν Βάιε!..

Σε συγχαίρω κι εγώ για την όλη "δράση" σου, στην "Γωνιά"!.. 

Καλημέρα!