ΘΕΛΩ ΔΩΡΟ !

[marakos]

Πριν τεσσαράκοντα τέσσερα έτη αν ενθυμούμαι καλώς(εδώ τελειώνει η καθαρευουσα και αρχίζει η Δημοτικιά),ερωτέυθηκα μια πανέμορφη κοπέλα.Φούλ καψουρεμένος ο δικός σας,ανευ υαλοπινάκων ,μασέλας,ουρικού οξέως,τριγλυκεριδίων,ζακχάρου και υπέρτασης ,πηγαίναμε βολτίτσες κατα Αθήνα μεριά,για να θαυμάσουμε το αρχαίο αλλά και το συγχρονο της κάλλος.
Μια μέρα λοιπόν με σούρνει τραβώντας με απ το χέρι, προς τη γνωστή περιοχή που είναι αυστηρώς ακατάλληλη για υπαλλήλους, τουτέστιν στο Κολωνάκι σκουέαρ.
Με το που φτάσαμε,ρίχνει άγκυρα μπροστά σε μια βιτρίνα ενω συγχρόνως ρίχνεται στην αγκαλιά μου, αποκαλώντας με "Μαριέ μου".
Οταν ακούω το "μού" απο γυναίκα μπροστά σε βιτρίνες πάντα προετοιμάζομαι για τα χειρότερα, δηλαδής για..ξεπαράδιασμα.
Λιγουρευόταν ένα πανάκριβο και αριστοκρατικό φόρεμα παρά την ιδεολογία της(γιαυτό κρατώ μικρό καλάθι με τις αριστερίζουσες).

"Ξερεις πως με λένε"? ..μου είπε κάποια στιγμή κοιτώντας με στα μάτια, σαν τους φακίρηδες που μαγνητίζουνε την κόμπρα.
Θοδώρα σε λένε καλή μου, λες να το ξέχασα?" Και το επώνυμο μου Μαριέ μου?(πάλι αυτό το "μού" στη μέση),..μ έπιασε ρίγος.Το επωνυμό μου συνέχισε ,αρχίζει απο τί,για θυμήσου αγαπάκι μου?(αυτό το έλεγε πάντοτε όταν ετοιμαζόταν για επίθεση κατά ..τσέπην)
Απο Δέλτα αρχίζει το επωνυμό σου,ψέλλισα ξεψυχισμένα. ¨Επομένως τα αρχικά μου είναι Θ και Δ, ξέρεις τι σημαίνει αυτό Μάριε μου?¨
Φυσικά δεν είχα καταλάβει πού το πήγαινε,αλλά δεν με άφησε ν απορώ για πολύ."Θέλω Δώρο",αυτό σήμαιναν τα αρχικά της όπως μου έδωσε να καταλάβω.
Τότε μου την έδωσε κατακούτελα μιας και αυτό που γύρευε να της αγοράσω, κόστιζε ένα δεκαπενθήμερο απ τον μισθό μου.
Όμως είχε ξεχάσει μια μικρή λεπτομέρεια, ότι είχε να κάνει με άνθρωπο που είχε κι εκείνος όνομα και επώνυμο.
"Ξέρεις ποιά είναι και τα δικά μου αρχικά καλή μου?¨¨, ανταπάντησα χαμογελώντας με δαγκωμένα όμως τα χείλη.
Μ Ζ είναι τ αρχικά σου Μάριε μου ,τι θέλεις να πείς?..Μή Ζητάς κυρία μου !
Την πήγα κατόπιν σχεδόν σηκωτή (ήμουνα γεροδεμένο παιδί τότες) σε μια πιάτσα ταξί, άνοιξα την πόρτα και την φούρνισα εντός.
Εκτοτε βρήκα την υγειά μου αφού γνώρισα στη συνέχεια τη Μαρία μου ,που δεν μου έλεγε "μού" έξω απο βιτρίνες.

Μαράκος

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Γεια σου Μάριε με τα λαμπρά σου γραπτά

και τις πράξεις ετοιμότητας !!!!!!!!!!!

Την καλημέρα μου !