Στις κρίσεις μου...

[alter ego#--ξινή]

Τρικυμιώδεις άνεμοι όταν φυσούν στην κάρα,
παίρνω ανάποδες στροφές και όποιον πάρ' ο χάρος,
συνήθως στο τελείωμα με πιάνει μια τρομάρα,
να κάνω την ποιήτρια πού βρήκα τέτοιο θάρρος.

Σε δεκαπεντασύλλαβο λοιπόν κι όπου με βγάλει,
με τους φτωχούλες λέξεις μου ασύντακτες και χύμα,
στοιβάζω τα στιχάκια μου κι ας έχουν μαύρο χάλι,
με άλλα 'ντ' αλλά δηλαδή αλλά η ρίμα ,ΡΙΜΑ.

Όταν ανάποδες στροφές παίρνω εν τω κρανίω
κι αν το μελάνι μου σωθεί στο ξύλο τα χαράζω,
δεν το αρνήθηκα ποτέ ένα τρελοκομείο,
από τα γεννοφάσκια μου, ήμουν και δεν αλλάζω.

Κάποτε που λαμπόγυαλο τα έκανα στις κρίσεις
δεν ήξερα η δυστυχής πώς το στυλό να πιάσω.
Άγαρμπα ακόμα το κρατώ και μ' άτσαλες κινήσεις
γράφω, αφού δεν έμεινε τίποτα πια να σπάσω.

[NO]

Αλίμονο και προς Θεού ποιος να σ' εκμηδενίσει

λιγάκι το προσπάθησα κι έχω παρανοήσει

Είμαστε και οι δυό τρελοί, σ' αυτό δεν πέφτει φόρος,

ο παραστάτης είμ' εγώ κι εσύ σημαιοφόρος

 

Να είσαι πάντα καλά υπέροχη Alter ego μας