Από τις εκβολες του Αυγουστου εως τα βαθη του Βοσπορου





Στις εκβολές του Αυγούστου

πλένονται αμέριμνες οι λέξεις

με στάλες, παιδιά του φθινοπώρου,

κρίνα μικρά κυβερνοχωρου

νέκταρ γεμάτα να τ’αρμέξεις,

παλμός να γίνεις κάποιου μπούστου.







Την μυρωδιά του μούστου

φέρνει ο Σεπτέμβρης να μεθύσεις

και την φωνή του Εωσφόρου,

στα μαύρα μέσα του Βοσπόρου,

νερά να την βυθίσεις,

αιώνια πια μουγγός, να τριγυρνά ο νους… Συνέχεια

ΕΡΩΤΙΚΟ


Το χρόνο πίσω,
στα μάτια σου να περάσει πάλι,
όνειρο στο άδειο προσκεφαλι
σαν άρωμα θ’αφήσω.


Με Μάη θα ποτίσω,
τον Αύγουστο που κρυφά θα βγάλει
έρωτα απ’τα σπλάχνα του, μυαλού τη ζάλη
μια νύχτα θα μεθύσω.


Δεν θα γυρίσω,
την πλάτη μου στου ήλιου το περγιάλι,
ούτε στο κύμα που για μονάχια ψάλλει,
μελτέμι θα γεννήσω.

Καλημερα σε ολους τους εν δυναμει ποιητες !!!


ΠΟΙΗΤΗΣ

Μεσ’το φλιτζάνι κατακάθι
κ’ένα βοτάνι για τα λάθη
του κόσμου γίνομαι,
βουτώ στων στίχων μου τα βάθη,
μεθώ με έρωτα και πάθη,
στο κύμα δίνομαι.


Ρωτώ τον πλάστη να μου μάθει,
γιατί το ρόδο κρύβει αγκάθι
και χώμα γίνομαι,
κρυφά Απρίλης μου’παν θα’ρθει
πάλι με λάσπη να με πλάθει
κ’εγω θα δίνομαι.

Καλημερα σε ολους με ενα ακομη ερωτικο . . . .

Επιφυλλασομαι προς αναγνωση και σχολιασμο

σε ολους σας απο την επομενη εβδομαδα που πιστευω να εχω περισσοτερο χρονο.

Σας ευχαριστω για τους σχολιασμους σας . . . .





Ερωτικο 2



Άγγιγμα Μαγιου στα βλέφαρα μου,

το στερνό ταξίδι της Άνοιξης,

ο ήλιος αντάρτης βάφει κόκκινο το φεγγάρι

και συ πλαι μου

κρίνο, στον ανθισμένο κήπο της καρδιάς μου.





Άνεμος έρωτας βρέχει τα χείλη… Συνέχεια

Λεξεις αρωματα του χθες,

θυμιζουν αλλες εποχες

σε ονειρα λιβαδια.

Λεξεις χαραξανε καρδιες,

κρυφα χρωματισαν ματιες

να φεγγουν στα σκοταδια.





Λεξεις σαν κυματα ζωης

καρποι ανασας και πνοης

μελτεμι σε γεμιζουν.

Λεξεις σταγονες ακοης,

μοναχικα παιδια οργης

στα δυο σε χωριζουν.





Λεξεις σοφες υπομονης

επεσαν κατω μα κανεις

δεν εσκυψε να πιασει.

Λεξεις ελπιδας σου τρανης

προσμενουν παντα να… Συνέχεια

Σας ευχαριστω ολους για την υποδοχη σας,
θα εχετε νεα μου ( σχολιασμους και ποιηματα) οταν βρω περισσοτερο χρονο.

Χαρηκα και ναστε καλα ολοι !

Συνήθιζα να περπατώ
στου ορίζοντα την μοιρασιά,
λίγο πιο πάνω που λύνουν,
λίγο πιο κάτω που ντύνουν,
οι γλάροι με κορδέλα θαλασσιά
τα όνειρα που στίχους τα κεντώ.


Συνήθιζα αστέρια να κοιτώ
στου απέραντου την απλωσιά
εκεί, να χάνονται, να σβήνουν,
ευχές να γίνουν
πάνω στα χείλη σου δροσιά
με μια λέξη, σ’αγαπω . . . .



Μαης 2009 Γνησιος Σ. Κωνσταντινος