Άνοιξη θολή

Άδεια καλοκαίρια

Σε κέρασαν χολή

Σου κάρφωσαν τα χέρια.



Όπως τον Χριστό

“τρις” σ’ απαρνηθήκαν

Ζήτησες νερό

Και στο αρνηθήκαν.



Σ’ άπλωσε το χέρι

Μεσ’ στη καταιγίδα

Μη γενείς αστέρι

Μια φωτοβολίδα.



Κρύα η βραδιά

Άνοστα τ’ αστεία

Με μια συντροφιά

Πλήξη και ανία.



Κι όμως η χαρά

Πέρασε μπροστά σου

Σ’ είπε “έχε ’γεια”

Μα δεν είπες στάσου.



Χείλη σαν… Συνέχεια

Στα μισά τα φεγγάρια

Σου τ’ ορκίζομαι πόσο

Σ’ αγαπώ μα δεν έχω να δώσω

Στα σβησμένα τα χνάρια

Δρόμο έκανα τόσο

Σ’ αγαπώ μα δεν έχω να δώσω



Η ζωή μου κομμάτια

Σε μια θάλασσα πόνο

Μα πιστεύω σ’ ανύποπτο χρόνο

Αν στα δυο σου τα μάτια

Ξάφνου ανάψουν λυχνάρια

Τα μισά θα γεμίσουν φεγγάρια.



Στα μισά τα φεγγάρια

Σου τ’ ορκίζομαι κι όμως

Αδιέξοδος τούτος ο δρόμος

Δεν υπάρχουν φανάρια

Πλάνη κι ο… Συνέχεια

ΒΑΔΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ



Βαδίζοντας σ’ αντάμωσα στα κύματα τ’ Αιγαίου

Θεία μορφή του άγνωστου τ’ ασύγκριτου τ’ ωραίου

Φιλί από της θάλασσας μου δωσες την αρμύρα

Κι εγώ σφιχτά το κράτησα σαν το φιλί σου πήρα



Αγάπη μου ηλιόλουστη μες απ’ τα παραμύθια

Πηδάς και ανταμώνεσαι με την σκληρή αλήθεια

Αγάπη μου αποκύημα ενός καημού πηγαίου

Να περπατήσεις τόλμησες στα κύματα τ’ Αιγαίου



Βαδίζοντας σε γνώρισα στα όρια τ’… Συνέχεια

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΥΤΥΧΙΑΣ



Της ευτυχίας αναζήτησα το σπίτι

Αν το γνωρίζει ρώτησα κάποιο σπουργίτι

Μου είπε ΝΑΙ με δύναμη απ’ τη ψυχή του

Μα πρέπει πρώτα να πετάξω ’γω μαζί του



Και πώς να γίνει που δε ξέρω να πετάω;

Έχω δυο πόδια να μπορώ να περπατάω

Φαίνεται παίζει με τον πόνο μου ο σπουργίτης

Που μου ζητά φτερά να βγάλω ο αλήτης



Της ευτυχίας αναζήτησα το στέκι

Ένα παιδί μου λέει «κάπου αυτή δε στέκει.

Φτερά ανοίγει κι… Συνέχεια

ΠΟΙΟΣ



Ποιος πέταξε σκουπίδια

στου χρόνου το μπαλκόνι;

Ποιος έκανε τον Ήλιο

να κλάψει το πρωί;

Και βλέπει όλο τα ίδια

ο νους μου και θολώνει

Ποιος πέταξε σκουπίδια

και λέρωσε η αυγή;



Δεν είμ’ εγώ το ξέρεις

Δεν είσ’ εσύ πιστεύω

Μα ξέρω ν’ αγναντεύω

Στ’ άπειρο τ’ ουρανού

Βλέπω πως υποφέρεις

Το βλέπεις πως παλεύω

Μα ξέρω να μαζεύω

Κοχύλια του γιαλού.



Ποιος έβαψε με σπρέι

της Άνοιξης… Συνέχεια

ΕΠΡΕΠΕ



Σε μια καρδιά που όλα τα δίνει

Κι ισορροπίες ποτέ δεν ανέτρεπε

Έπρεπε κι αυτό να γίνει

ΕΠΡΕΠΕ!



Σε μια καρδιά που τις πόρτες δεν κλείνει

Μα ατασθαλίες ποτέ δεν επέτρεπε

Έπρεπε κι αυτό να γίνει

ΕΠΡΕΠΕ!



Σε μια καρδιά που χίλια κομμάτια

Γίνεται για τα δυό σου τα μάτια

Μες στης αγάπης την δίνη

Έπρεπε κι αυτό να γίνει

ΕΠΡΕΠΕ!



Σ` ένα λάθος που λάθος θα μείνει

Μα όλα των άλλων τα λάθη… Συνέχεια