Ηθελα ν ανταμωνα της νυχτας τη σιωπη

και μεσα στ αγεφυρωτα της μονοπατια

Σαν τον ξενυχτη να σεργιανουσα την ψυχη

με βημα αργο να διαβαινα τα σκαλοπατια

ΡΕΦΡΑΙΝ

Κι ετσι απλα να πω μεσ στη νυχτια

ποσο πολυ με προδωσες καρδια μου

Απλα με παραμυθια ερωτικα

εβαλες φωτια στα ονειρα μου

Ηθελα στης νυχτας για να μπω στη φυλακη

και μεσα στα περιεργα της σκαλοπατια

Σαν τον δραπετη να ψαχνω τροπο για φυγη

χωρις…

Χαθηκες μεσ στην ομιχλη χαθηκες

μεσα στη νυχτα μονο μ αφησες

κι ειναι ναυαγιο η ζωη μου

Χαθηκε η πυξιδα τωρα χαθηκε

μια ηλιαχτιδα σε ζωγραφησε

κι εμεινες μεσα στην ψυχη μου

         ΡΕΦΡΑΙΝ

Και τα ονειρα μας τωρα πια

γινανε χαρτινα πουλια

γινανε δακρυα που βραξαν τα φτερα μας

Μα να θυμασαι εσυ καρδια

ο ερωτας ολα τα νικα

και θ αρθει καποια μερα η σειρα μας

Χαθηκες μεσα στο πληθος…